خلاصة:
هدف پژوهش حاضر بررسی تأثیر نگرش والدین بر خودپنداره و رشد اجتماعی دانشآموزان پسر دارای ناتوانی یادگیری (LD) شهرستان مشهد است.این پژوهش به شیوه علی-مقایسهای انجام شد و جامعهی پژوهش کلیهی دانشآموزان پسر دارای ناتوانی یادگیری 21-7 ساله بود که در سال تحصیلی 68-58 در شهر مشهد مشغول به تحصیل بودند.نمونهی مورد پژوهش شامل 001 دانشآموز پسر دارای ناتوانی یادگیری و 001 نفر از والدین این دانشآموزان بود که به روش نمونهگیری در دسترس انتخاب شدند به این ترتیب که دانشآموزان پسر دارای ناتوانی یادگیری 7 تا 21 ساله که از سوی مدارس به سازمان آموزش و پرورش کودکان استثنایی ارجاع شده بودند به عنوان نمونه در دسترس مورد مطالعه قرار گرفتند و مقیاس خودپنداره پیرزهریس (cscs) روی دانشآموزان و مقیاس رشد اجتماعی و اینلند و پرسشنامهی نگرشسنج، روی والدین این دانشآموزان اجرا شد.اطلاعات به دست آمده از نتایج آزمون همبستگی نشان داد بین نگرش مثبت و منفی والدین و میزان خودپنداره و رشد اجتماعی کودکان دارای ناتوانی یادگیری رابطهی معنیداری وجود دارد (P>0/01) و دانشآموزانی که دارای والدینی با نگرش مثبت نسبت به ناتوانی یادگیری آنها هستند نسبت به دانشآموزانی که دارای والدینی با نگرش منفی نسبت به ناتوانی آنها هستند،از خودپنداره و رشد اجتماعی بالاتری برخوردارند.
ملخص الجهاز:
"نمونهی مورد پژوهش شامل 001 دانشآموز پسر دارای ناتوانی یادگیری و 001 نفر از والدین این دانشآموزان بود که به روش نمونهگیری در دسترس انتخاب شدند به این ترتیب که دانشآموزان پسر دارای ناتوانی یادگیری 7 تا 21 ساله که از سوی مدارس به سازمان آموزش و پرورش کودکان استثنایی ارجاع شده بودند به عنوان نمونه در دسترس مورد مطالعه قرار گرفتند و مقیاس خودپنداره پیرزهریس (cscs) روی دانشآموزان و مقیاس رشد اجتماعی و اینلند و پرسشنامهی نگرشسنج، روی والدین این دانشآموزان اجرا شد.
لذا ضرورت این پژوهش از آن جهت است که والدین دانشآموزان دارای ناتوانی یادگیری را از این مساله آگاه میکند تا چه اندازه حمایتهای آنها میتواند بر خودپنداره و رشد اجتماعی فرزندانشان مؤثر باشد.
همان- طور که دیده میشود ضریب همبستگی بین دو متغیر نگرش مثبت والدین و رشد اجتماعی کودکانشان 0/28 و جهت آن مثبت است یعنی والدینی که دارای نمرات بالایی در پرسشنامهی سنجش نگرش هستند یا نگرش مثبت نسبت به ناتوانی یادگیری دارند،دارای فرزندانی هستند که نمرات بالایی در مقیاس رشد اجتماعی واینلند گرفتهاند.
ضریب همبستگی بین نگرش منفی والدین و رشد اجتماعی کودکان دارای ناتوانی یادگیری 0/17 و جهت آن مثبت است که نشان میدهد والدینی که دارای نمرات پایینی در پرسشنامهی سنجش نگرش هستند با نگرش منفی نسبت به ناتوانی یادگیری دارند دارای فرزندانی هستند که نمرات پایینی در مقیاس رشد اجتماعی واینلند گرفتهاند.
بنابراین P>0/01 است و با اطمینان 99 درصد این فرضیه تأیید میشود یعنی بین نگرش منفی والدین و میزان رشد اجتماعی کودکان دارای ناتوانی یادگیری رابطهی معنیداری وجود دارد."