خلاصة:
درخودماندگی1نوعی اختلال رشدی است که با رفتارهای ارتباطی و کلامی غیرطبیعی مشخص میشود. علت اصلی اختلال ناشناخته است و وضعیت اقتصادی،اجتماعی،سبک زندگی و تحصیلات والدین نقشی در بروز آن ندارد.
گفته میشود که برخی از علائم بیماری درخودماندگی نظیر اختلال توجه و نیز حساسیت بیش از حد و یا کمتر از حد در افراد درخودمانده به دلیل وجود اختلال در دستگاه شنوایی آنها و وجود اختلالات پردازش مرکزی شنوایی است(انجمن روانپزشکی کودک و نوجوان ایران).
ممکن است که فقدان درک معانی گفتار در فرد درخودمانده از سوی دیگران بهگونهای تعبیر شود که او نمیخواهد به حرف دیگران گوش دهد و از آنها اطاعت کند.درحالیکه او اصلا"قادر به فهم مطالب گفتهشده نیست.
اریک کارچسن2در سال(8791)در دانشگاه کالیفرنیا با استفاده از فناوری امواج مغزی003 P متوجه ضایعات بارزی در پردازش شنیداری افراد درخودمانده شد.
امواج 003 P مرتبط با پردازشهای شناختی و درکی بوده و از آنها به عنوان شاهدی بر بازیابی حافظهی بلندمدت یاد میشود.
پژوهشهای نمونهبرداری از مغز که توسط کامپر و بامن(4991)انجام شده،نشانگر این مطلب است که منطقهی هیپوکامپ در دستگاه لیمبیک افراد درخودمانده،از لحاظ عصب شناختی ناکامل و نارس می باشد.منطقهی هیپوکامپ مسئول دروندادهای حسی و نیز یادگیری و حافظه میباشد.در افراد درخودمانده ممکن است پس از پردازش اطلاعات شنیداری در هیپوکامپ،این اطلاعات به درستی وارد حافظهی بلندمدت نشود.
در اغلب اوقات از درخودماندگی به عنوان یک مشکل ارتباطی-اجتماعی یاد میشود و همانطور که میدانیم پردازش اطلاعات شنیداری نقش محوری و مهم در ارتباطات اجتماعی دارد.هرچه کودک درخودمانده بتواند اطلاعات شنیداری را بهتر پردازش نماید،خیلی بهتر میتواند محیط اطراف خود را از لحاظ اجتماعی و علمی درک نماید و هرچه شناخت ما از کودک درخودمانده بیشتر باشد بهتر میتوانیم راهکارهای مناسب برای ایجاد رفتارهای مطلوب را در این کودکان شناسایی نماییم.
ازاینرو،روشهای مختلفی از صوتدرمانی طراحی گشتهاند تا موجب بهبود عملکرد شنوایی افراد درخودمانده شوند.از آن جمله:
تکنیک آموزش یکپارچگی شنوایی3که توسط گای برارد طراحی شد را میتوان نام برد.
ملخص الجهاز:
"گفته میشود که برخی از علائم بیماری درخودماندگی نظیر اختلال توجه و نیز حساسیت بیش از حد و یا کمتر از حد در افراد درخودمانده به دلیل وجود اختلال در دستگاه شنوایی آنها و وجود اختلالات پردازش مرکزی شنوایی است(انجمن روانپزشکی کودک و نوجوان ایران).
هرچه کودک درخودمانده بتواند اطلاعات شنیداری را بهتر پردازش نماید،خیلی بهتر میتواند محیط اطراف خود را از لحاظ اجتماعی و علمی درک نماید و هرچه شناخت ما از کودک درخودمانده بیشتر باشد بهتر میتوانیم راهکارهای مناسب برای ایجاد رفتارهای مطلوب را در این کودکان شناسایی نماییم.
4)اختلال در ایجاد ارتباط کلامی:مهمترین علامت این کودکان عدم توانایی در استفاده کردن از زبان و گفتار است.
اختلالات پردازش شنیداری در کودکان درخودمانده: گفته میشود که برخی از علائم درخودماندگی نظیر اختلال توجه و نیز حساسیت بیش از حد و یا کمتر از حد در افراد درخودمانده به دلیل وجود اختلال در دستگاه شنوایی آنها و وجود اختلالات پردازش مرکزی شنوایی است.
ممکن است که فقدان درک معانی گفتار در فرد درخودمانده از سوی دیگران به گونهای تعبیر شود که او نمیخواهد به حرف دیگران گوش داده و از آنها اطاعت نماید در حالیکه او اصلا قادر به فهم مطالب گفته شده نیست.
هنوز دلیل اصلی وجود اختلال پردازش شنیداری در افراد درخودمانده شناخته شده نیست ولی پژوهشهای نمونهبرداری از مغز که توسط K کمپر و بومان(4991) انجامشده،نشانگر این مطلب است که منطقهء هیپوکامپ در دستگاه لیمبیک افراد درخودمانده،از لحاظ عصب شناختی ناکامل و نارس میباشد."