Abstract:
هدف این پژوهش بررسی نقش خودکارآمدی، هوش هیجانی و سبکهای فرزندپروری والدین در پیشبینی انگیزش پیشرفت تحصیلی دختران دبیرستانی است. پژوهش از نوع توصیفی همبستگی است. جامعه آماری همه دانشآموزان مقطع دبیرستان شهر اصفهان بودند. نمونه مورد مطالعه 200 دانشآموز دختر مقطع دبیرستان بود که به روش تصادفی خوشهای چند مرحلهای از بین دو دبیرستان ناحیه 4 و 5 آموزش و پرورش شهر اصفهان انتخاب شدند و پرسشنامههای خودکارآمدی عمومی شرر و همکاران (1982)، هوش هیجانی پترایدز و فارنهام (2002)، و انگیزش پیشرفت تحصیلی والراند و بیسونت (1992) را دانشآموزان و پرسشنامههای سبکهای فرزندپروری باومریند (1988) را مادران تکمیل کردند. در تحلیل دادهها از آزمون همبستگی و تحلیل رگرسیون گام به گام استفاده شد. نتایج تحلیل رگرسیون نشان داد، از بین عوامل خانوادگی و فردی، به ترتیب سبک مقتدرانه، خودکارآمدی و هوش هیجانی پیشبینیکنندههای معناداری p<0.01برای انگیزش پیشرفت تحصیلی دختران است. این در حالی بود که سبکهای سهلگیرانه و مستبدانه نقش پیشبینیکنندگی معناداری در انگیزش پیشرفت تحصیلی نداشتند. یافتههای پژوهش در کل گویای آن است که سبکهای فرزندپروری، خودکارآمدی و هوش هیجانی بر عملکرد تحصیلی دانشآموزان تاثیر میگذارند.
Machine summary:
نمونة مورد مطالعه 200 دانشآموز دختر مقطع دبیرستان بود که به روش تصادفی خوشهای چند مرحلهای از بین دو دبیرستان ناحیة 4 و 5 آموزش و پرورش شهر اصفهان انتخاب شدند و پرسشنامههای خودکارآمدی عمومی شرر و همکاران (1982)، هوش هیجانی پترایدز و فارنهام (2002)، و انگیزش پیشرفت تحصیلی والراند و بیسونت (1992) را دانشآموزان و پرسشنامههای سبکهای فرزندپروری باومریند (1988) را مادران تکمیل کردند.
The Role of Self-efficacy, Emotional Intelligence and Parenting Styles in Anticipating Academic Achievement Motivation of High School Females Nayere Parishany.
Counseling, University of Isfahan, Isfahan, Iran Sohrab Abdi Zarrin Academic member, University of Qom, Qom, Iran Abstract The purpose of the study was to explore the role of self-efficacy, emotional intelligence and parenting styles in predicting academic achievement motivation of high school female students.
The questionnaires for self-efficacy (sherer et al, 1982), emotional intelligence (Petrides & Furnham, 2002) and academic development motivation (Vallerand & Bissonnette, 1992) were completed by the students and parenting styles (Baumrind, 1988) questionnaire was completed by their mothers.
The results showed that from individual and family factors the authoritative style, self-efficacy and emotional intelligence were significant predictores of academic development motivation (P<0.
The results, generally, show that parenting styles, self-efficacy and emotional intelligence can affect the academic performance of students.
Keywords: academic achievement motivation, parenting styles, self-efficacy, emotional intelligence, high school female students.
مطالعهای نیز در ایران در این باره یافت نشد، بنابراین هدف پژوهش بررسی رابطۀ بین سبکهای فرزندپروری، خودکارآمدی و هوش هیجانی با انگیزش پیشرفت تحصیلی و همچنین تعیین سهم نسبی هر یک از این عوامل در پیشبینی انگیزش پیشرفت تحصیلی نوجوانان است.