Abstract:
بیمه طلاق از طرحهای بیمهای نوین در حرفهی بیمه میباشد و منظور از آن این است که، زنان مطلّقه پس از وقوع طلاق تا زمان ازدواج مجدد یا شاغل شدن، از حمایت مالی شرکت بیمه (بیمهگر) در قالب قرارداد بیمهای آزاد یا پوششهای تامین اجتماعی به ترتیب از سوی شوهر یا دولت (به تنهایی یا با کمک به شوهر) برخوردار گشته و بتوانند از حقوق مستمری یا حقوق یکجا بهرهمند گردند تا زمانی که شاغل یا ملیء یا ... گردند. لذا در این مقاله راهکارهای قانونی و شرایط بهرهمندی از بیمهی طلاق مورد بررسی واقع خواهد شد. البته منظور از بیمهی طلاق، جلوگیری از وقوع طلاق نیست بلکه منظور حمایت بیمهای از زنان متاهلی است که با وقوع طلاق از شوهران خود جدا میشوند و از لحظه طلاق به بعد است که اجرای این نوع بیمه آغاز میگردد به عبارت دیگر منظور از بیمهی طلاق، بیمهای است که با وقوع طلاق برای حمایت از زنان مطلّقه، از سوی بیمهگر آغاز به اجراء میکند.
Machine summary:
راهکارهای قانونی و شرایط بهرهمندی از بیمهی طلاق (تاریخ دریافت 15/11/1397، تاریخ تصویب 12/02/1398) نفیسه فرید عصر چکیده بیمه طلاق از طرحهای بیمهای نوین در حرفهی بیمه میباشد و منظور از آن این است که، زنان مطلقه پس از وقوع طلاق تا زمان ازدواج مجدد یا شاغل شدن، از حمایت مالی شرکت بیمه (بیمهگر) در قالب قرارداد بیمهای آزاد یا پوششهای تأمین اجتماعی به ترتیب از سوی شوهر یا دولت (به تنهایی یا با کمک به شوهر) برخوردار گشته و بتوانند از حقوق مستمری یا حقوق یکجا بهرهمند گردند تا زمانی که شاغل یا ملیء یا ...
عبارات «همه نیازهای متعارف و متناسب با وضعیت زن» و «از قبیل» به خوبی نشاندهندهی این است که برحسب عرف و عادت، الزام زوج به پرداخت حقبیمهی قرارداد بیمهی طلاق میتواند در جامعه امکانپذیر گردد و در مواد قانونی فعلی ما، چنین قابلیت و زمینهای وجود داشته ـ محمد حسن نجفی (شیخ انصاری)، جلد 31، پیشین، ص 332؛ زین الدین عاملی (شهید ثانی)، الروضه البهیه، ج 5، (قم، انتشارات داوری، 1410 ق)، ص 469؛ سید روحالله موسوی خمینی، تحریرالوسیله، جلد 2، (قم ـ ایران، مؤسسه مطبوعات دارالعلم، بیتا)، ص 315 و 316؛ سید حسن امامی، پیشین، ص 434؛ سید علی حائری (شاهباغ)، شرح قانون مدنی، جلد 2، (تهران، کتابخانه گنج دانش، 1387)، صص 966 و 967؛ ناصر کاتوزیان، پیشین، ص 187، سید مصطفی محقق داماد، پیشین، صص291 و 292؛ سید حسین صفایی و اسدالله امامی، پیشین، ص 136؛ محمود حکمتنیا، پیشین، ص 201.