Abstract:
آثار پدیدآمده دربارة ادبیات اندلس دو گونهاند: گونة نخست اطلاعات کلی دارد و از بدو ورود امویها به سرزمین اندلس تا انقراض حکومت اسلامی در آن دیار را شامل میشود که به اوضاع سیاسی، اجتماعی، اقتصادی، و ادبی اعم از شعر، نثر، و فنون جدید مانند موشح و زجل میپردازد. گونة دوم بهصورت تخصصی به موضوع نگاه میکند؛ مثلاً به شعر یا نثر اندلسی در یک دورة خاص میپردازد. کتاب الشعر الأندلسی فی عصر الموحدین، تألیف فوزی عیسی، از این دسته است. تحلیل و بررسی کتاب نکات قوتی مانند نگاه تخصصی به موضوع، نقد علمی و بیطرف آرایِ دیگر اندیشمندان، استناد و استشهاد به اشعار بهمنظور اثبات ادعای خویش و درعینحال نکات ضعفی مانند وحدترویهنداشتن در ثبت ارجاعات، دقت کافی نداشتن در پارهای از نقلقولها، بیقاعدگی نحوی، حرکتگذارینکردن اشعار و اسمهای خاص، نداشتن شرح کافی از واژههای دشوار، و تسلسل منطقی نداشتن مباحث در برخی فصول را نتیجه داد.
The works written about Andalusia literature are of two types. The former has general information and includes the entrance of Umayyad’s into Andalusia to the extinction of Islamic state in this land that pays attention to the political, social, economic, and cultural situations as well as poetry and prose and new techniques such as acrostic and Zajal. The second way is to look at the issue from a specialized point of view. For example, it pays close attention to the Andalusia poetry or prose in the certain period, so “Andalusian Poetry during Movahedin” by Fawzi Issa belongs to this category. The results of the present study revealed that the book has some positive points, including scientific and impartial criticism of other scholars’ opinions, and citing and documenting others to prove his claims. Yet, it is suffers from lack of precedent in recorded references, inaccuracy in some quotes, omehow promiscuity, no formatting on poetry and proper nouns, not having an adequate description of the difficult words and lack of logical sequence of topics in some sections.
Machine summary:
برای پرداختن بـه ادبیات زیبا و دل ربا، که حاصل کار ادبا و شعرای آن دیار است ، میطلبد کـه ذهـن خواننـدٔە اثر حاضر را به چنـد سـؤال معطـوف کنـد؛ اول ، آیـا نویسـنده توانسـته اسـت بـه صـورت اختصاصی به ادبیات این دوره بپردازد؟ دوم ، میزان نوآوری اثر حاضر با آثـار مشـابه تـا چـه اندازه است ؟ و درنهایت ، آیا نویسنده توانسته اسـت در آوردن نمونـه هـای شـعری و شـرح آن ها موفق باشد؟ نویسندٔە سطور با تکیه بر روش نقدگونه و تحلیل و بررسی و با استناد بـه نمونه هایی از اثر به ارزیابی کتاب پرداخته است .
نمونۀ دیگری که به شرح نیاز دارد، امـا نویسـنده آن را رهـا کـرده ، واژه هـای دشـوار در ابیات کتاب است به ویژه در مبحث زجل کـه بـا واژه هـای عامیانـه آمیختـه اسـت ؛ هرچنـد مواردی را شرح داده مانند صفحۀ ٤٦٤، بااین حال برخی دیگر رها شده است که برای نمونـه چند مورد ذکر میشود؛ واژه های «عکیکز، آقراق ، إش » که در این بیت ها آمده است : بغــرارِهِ فِــی عنقــوا و عکیکـــز وآقـــراق إش علیـا مـن النـاس و إش علی الناس منی (همان : ٤٦٥).