Abstract:
مقاله حاضر، براساس پژوهشی با عنوان تاثیر فرهنگ در برنامه ریزی درسی تهیه شده است. مطالعه حاضر از
نوع توصیفی تحلیلی ١است و پس از بررسی مفاهیم با ارائه نتایج به پیشنهادات کاربردی پرداخته شده است.
بنای فرهنگ اسلام با بنیان قوی بالا آمده و مسائل و موضوع هایی که از لحاظ علمی در دنیای مترقی کسب
اهمیت کرده اصول و مبانی آن در علوم و فنون اسلامی وجود داشته است و متفکران مسلمان به
کارکردهای مهم تعلیم و تربیت توجه کرده اند. از نظر فارابی، انسان توان گوناگونی دارد که تعلیم و تربیت
میتواند برای رشد و شکوفایی آن یا باوراندن نظام مطلوب به آنان موثر باشد؛ به معنای دیگر تعلیم و
تربیت اسلامی تحت تاثیر ارزشها و آرمان های جهانبینی اسلامی، غایاتی مانند رشد و هدایت، طهارت و
حیات طیبه، تقوا، قرب، رضوان، عبادت و عبودیت دارد و برنامه درسی به علت ارتباط با عوامل فرهنگی،
اجتماعی و. . . فرایندی چند بعدی و جمعی است که با همکاری دیگران انجام می گیرد و همواره در
خدمت نظام ها و حکومت ها برای دستیابی به آرمانهایشان بوده است.
Machine summary:
هنگامي که محتوا و فعاليت هاي يادگيري براي مقاصدي چندگانه و غيرمرتبط با يکديگر مورد استفاده قرار گيرد به شکل گيري نوعي برنامه درسي دم دستي و ناپايدار کمک ميکند که از ديد معلمان و دانش آموزان اهميت ناچيزي خواهد داشت (توسلي، غلامعباس ؛١٣٨٦)؛ بنابراين غنيسازي حوزه نظريه پردازي به عملياتي کردن و نگاه روشمند داشتن به بروندادهاي تربيت اسلامي منوط است ؛ لذا اين مطالعه و مطالعاتي از اين شکل ميتواند مفيد باشد.
بر اساس دستاوردها تربيت فرهنگي که در برنامه ريزي درسي ميتوان آن را مورد هدف قرار داد تاثير پايدار مشارکت فرهنگي درک و فهم نگرش دانش پذيران براي تجزيه وتحليل جامعه فرهنگي بسيار با اهميت است ، اين فرايند بر اساس منجربه ارتقاء سواد فرهنگي و توسعه پايدار فرهنگي و حکمراني مطلوب در سطح جامعه خواهد شد؛ و به ثبات فرهنگي پايدار جامعه کمک خواهد نمود (روشه ، گي؛١٣٧٠، ترجمه هما زنجانيزاده ).
به نظر کلمن توسعه فرهنگي در نهاد آموزش عبارت است از: «فراگيري ناشي از تلاش آگاهانه توانايي فرهنگي به منظور نهادينه ساختن الگوهاي انسجام و الگوهاي مشارکت و توزيع درست منابع » (شارع پور، ١٣٨٦: ٢٨٥) بر اين اساس برنامه ريزي درسي در نهاد آموزشي مبتني بر تحقق الگوهاي رفتاري انسجام بخش و مشارکت محوري جوانان و نوجوانان جامعه بنا خواهد شد، تربيت فرهنگي افراد در دانشگاه ها و مدارس ما در حوزه رفتارها و عملکردهاي انسجام محور مربوط به توانايي دانشجويان و دانش آموزان جامعه به سمت ايجاد وحدت و يگانگي با ديگر مجوعه هاي نظام اجتماعي و فرهنگي حاکم بايد شکل گيرد؛ که اين مسئله منجربه تقويت هويت ملي، منطقه اي و قومي را بوجود خواهد آورد (شارون ، جوئل ؛١٣٧٩.