Abstract:
اغلب تعاریف مفهوم هویت به حس تعلق به گروه‌های اجتماعیاشاره دارند. در این میان متخصصان جامعه‌شناسی از یک سو و زبان‌شناسی و تحلیل گفتمان از سوی دیگر، هریک می‌کوشند تعریفی جامع از این مفهوم به‌دست دهند. به‌زعم دستة اول، هویت بخشی از «خود ـ مفهوم» فرد است که برخاسته از دانش و آگاهی او از عضویت در گروه اجتماعی است؛ حال آنکه زبان‌شناسان و تحلیلگران گفتمان، ازقبیل کروسکریتی، هویت را برساختة نقش زبان در فرایند تولیدات زبانی و روایی می‌دانند. به عبارت دیگر، هویت برساختی است زبان‌شناختی ـ گفتمانی از عضویت در یک یا چند گروه از اجتماع که زبان و گفتمان در شکل‌گیری آن دارای نقش محوری است. با لحاظ این پیش‌زمینة نظری، پژوهش حاضر برآن است تا با روشی توصیفی ـ تحلیلی و پیشنهاد الگوهای حاصل از پژوهش، چگونگی شکل‌گیری هویت روایی در گفتمان مهاجرت، ظهور «خود» و «دیگری» را نه به‌مثابة عناصر ثابت و ازپیش‌تعیین‌شده و پایدار، بلکه به‌منزلة عناصری سیال و پویا که در بطن فرایند گفتمان و کنش روایت در عمل شکل گرفته است، در آثار گلی ترقی، نویسندة معاصر ایرانی، واکاوی کند. پیکرة پژوهش شامل دو مجموعه‌داستان کوتاه با عنوان دو دنیا و خاطره‌های پراکنده است. پرسش‌‌های پژوهش نیز از این قرارند: مؤلفه‌های گفتمانی و سازوکارهای نشانه ـ معنایی دخیل در شکل‌گیری هویت روایی کدام‌اند؟ این سازوکارها در چه سطوحی قابل تحلیل‌اند؟ نتایج نشان می‌دهند سوگیری و بازنمایی اجتماعی، مقوله‌بندی و عاملیت به‌مثابة مؤلفه‌های گفتمانی و در لایه‌های نشانه ـ معنایی و متنی قابل بررسی است.
Most definitions encompassing the concept of identity refer to the "sense of belonging to categories and social groups". Accordingly, sociologists as well as linguist and specialists of discourse analysis have tried to provide a comprehensive definition of the term. Based on the scholars of the first category, identity is part of a person's "self-concept", which stems from his knowledge of his membership to a social group. While linguists and discourse analysts such as Kroskrity (2000: 14) have identified identity as the result of language function in the process of linguistic and narrative production. In other words, identity has a kind of discursive – linguistic mechanism of belonging to one or more groups and communities in which language and discourse play a key role in its formation. Given this theoretical framework, the present study seeks to analyze and investigate the emergence and formation of narrative identity in literary discourse of Goli Taraghi – Iranian immigrant writer by adopting a descriptive – analytical research methodology. In this approach, "self" and "other” are no longer considered as fixed, and stable elements, but rather they are taken into account as dynamic elements emerging in the context of discourse and narrative action. However, this research seeks to answer two fundamental questions: what are the main discursive components involved in the formation of literary narrative identity? What are the major levels of analysis in this case? The results showed that social bias and representation, categorization and agency as discursive components are analyzable at semio- textual levels.
Machine summary:
فرضيه هاي پيش رو نيز به نوبۀ خود بر دو قسم اند: نوستالژي با ايجاد ناحيه اي تنشي که به لحاظ زماني و مکاني مقيد هستند از يک سو و از سوي ديگر و به زعم کان ٢ (١٩٩٩)، با انتقال ارزش هاي گذشته به زمان حال گفته پرداز همراه است که اين به نوبۀ خود باعث ايجاد نوعي برش ٣ در وجود ميشود و «من » و «خود» گفته پرداز را درگير و او را به سوي کنش تنشي در روايت سوق ميدهد؛ بدين ترتيب که تنش در اينجا کنش زاست و راه را براي عبور از بحران تنشي هموار ميکند.
همان گونه که در انتها خواهيم ديد، نوستالژي با ايجاد ناحيه اي تنشي که به لحاظ زماني و مکاني مقيد هستند از يک سو و از سوي ديگر و به زعم کان (١٩٩٩)، با انتقال ارزش هاي گذشته به زمان حال گفته پرداز همراه است که اين به نوبۀ خود باعث ايجاد نوعي برش در وجود ميشود و «من » و «خود» گفته پرداز را درگير ميکند و او را به سوي کنش تنشي، همان طور که شعيري (١٣٩٥: ٤٥) به آن اشاره ميکند، سوق ميدهد؛ بدين ترتيب که تنش در اينجا کنش زاست و راه را بر عبور از بحران تنشي هموار ميکند.
182 Analyzing and Investigating Discursive, Semiotic and Textual Components of Literary Narrative Identity: The Case Study of Goli Taraghi’s Short Stories * 1 Reza Rezaei 1.
(
, 
, 
)
