Abstract:
بیماری همهگیر کویید 19 بهسرعت در حال تغییر روابط اجتماعی و چشمانداز اقتصادی در سراسر جهان است. این بیماری اثرات سمی سیستم نئولیبرالیسم را که مدتزمانی طولانی بر تمام جنبههای جوامع ما حاکم بوده است را در معرض نمایش قرار داده است.اکنون زمان آن است که این پرسش را مطرح کنیم که چه نوع نظام سیاسی ـ اقتصادی میتواند از تکرار نتایج آسیبزا پیشگیری به عمل میآورد؟ یقیناً نحوه سیاستگذاری صحیح در این شرایط بحرانی میتواند تا حدودی از دامنه آسیبهای فراگیر این بیماری ازجمله فقر، بیکاری و نتیجتاً بزهکاری در آینده دور و نزدیک بکاهد.مطالعات بیانگر آن هستند که نظام نئولیبرال به طرق مختلفی ازجمله ایجاد فشار اقتصادی متأثر از فقر و بیکاری بر اقشار مختلفی از جامعه، بر بروز انواعی از بزهکاری اثرگذار است. این درحالیاستکه الگوهای رفاهگرایانه با تأمین و تضمین امنیت زیست شهروندان بهنحوی در پیشگیری از بزهکاری شهروندان در موقعیتهای آسیبزا مؤثرتر عمل میکنند. در شرایطی که شیوع ویروس کویید 19 آسیبهای اجتماعی را افزایش میدهدُ ضروری است حکومتها با تغییر رویه سیاستگذاری اقتصادی خود بهسوی الگوی رفاه، رویکرد حمایتی جهت کنترل پیامدهای اجتماعی اتخاذ کنند.
The widespread disease of COVID-19 is rapidly changing social relations and economic prospects around the world. This disease has exposed the toxic effects of the neoliberal system, which has dominated all aspects of our societies.Now is the time to ask what kind of political-economic system can prevent the recurrence of harmful results? Certainly, the right policy in these critical situations can reduce the scope of the pervasive harms of this disease to some extent, including poverty, unemployment and, consequently, crimes in the near and distant future.Studies show that the neoliberal system influences a variety of crimes in a variety of ways, including the economic pressures of poverty and unemployment on different sections of society. However, welfare models are more effective in preventing the crime of citizens by providing and ensuring the security of citizens' lives. As the prevalence of the COVID-19 virus increases social harm, governments need to change their economic policy toward welfare to adopt a supportive approach to controlling social consequences.
Machine summary:
رويکرد دولت ها در مواجهه با اين بحران به گونه يکساني نبوده است ، برخي از دولت ها سعي در حفظ جايگاه اقتصادي خود فارغ از توجه به زيست شهروندان و معضلات آتي آنها داشته و برخي در خلاف اين جهت با سرمايه گذاري بيشتر بر بخش بهداشت و سلامت و همچنين تأمين حداقلي شهروندان به دنبال پيشگيري از آسيب هاي مضاعف اقتصادي و اجتماعي براي مردم هستند.
عملا منجر به افزايش ميزان آسيب هاي اجتماعي از قبيل فقر، بيکاري و گسست پيوندهاي خانوادگي شده بود، در مواجهه با اين بيماري نيز همواره به گسترش ميزان آسيب ها دامن خواهد زد؛ اين درحالي است که دولت رفاه با سياست هاي حمايتي خود از قبيل برنامه هاي تأمين اجتماعي ، حمايت از اقشار آسيب ديده در نظام سرمايه داري ، حمايت از شهرونداني که در اين بحران شغل خود را ازدست داده اند، حمايت از سالمندان و ساير سياست هاي حمايتگر خود سعي در گذار از بحران با کمترين آسيب ها را دارد.
به جهت اهميت موضوع آنچه در اين پژوهش مدنظر قرار مي گيرد آثاري است که شيوع اين بيماري متعاقب از يک نوع خاص از نظام اقتصادي سياسي (دولت حداقلي ) بر ميزان جرايم در پي خواهد داشت ؛ بنابراين در سه گفتار ابتدا اصول اقتصادي و اجتماعي دولت نئوليبرال را برشمرده سپس به آسيب هاي ناشي از اين رويکرد مي پردازيم و النهايه پيوند ميان گزاره هاي آسيب زاي رويکرد نئوليبراليسم را با نرخ جرايم شرح خواهيم داد.
٢- آسيب هاي اجتماعي ناشي از شيوه عملکرد سياسي و اقتصادي دولت نئوليبرال از منظر جرم شناسي سيستم اقتصادي سرمايه داري ، درحالي که مزاياي کثيري براي بخش هايي از جوامع به وجود آورده ، همواره به طيف وسيعي از شهروندان نيز آسيب وارد کرده است .