Abstract:
یکی از مهمترین جرایم علیه امنیت ملی در حقوق جمهوری اسلامی ایران محاربه است ازنظر
قانونگذار این جرم زمانی محقق میشود که فردی یا گروهی برای ایجاد رعب و هراس و سلب
آزادی و امنیت مردم دست به سلاح ببرد . البته قانونگذار بلافاصله پس از محاربه، واژه مفسد
فیالارض را به کار میبرد که این امر گویا این مطلب است که این دو واژه به یک معنا میباشند اما
برخی بر این باورند که افساد فیالارض معنایی متفاوت از محاربه دارد درواقع افساد فیالارض را
هرگونه رفتار آگاهانه و عمدی برای برهم زدن امنیت و سلامت نظام جامعه اسلامی بهقصد براندازی
و یا ضربه زدن به آن و یا علم به موثر بودن این رفتار در مقابله با آن میدانند، در این مقاله پس از
بررسی ماهیت محاربه و ارکان موثر در تحقق آن به نظرات متفاوتی که در خصوص رابطه این دو
واژه وجود دارد نیز پرداختهشده است و درنهایت به این نتیجه میتوان رسید که هرچند در
خصوص رابطه محاربه و افساد فیالارض نظرات مختلفی وجود دارد اما با توجه به بکار رفتن این دو
واژه در کنار هم یک جرم دانسته شده است بهنحویکه محاربه بر وجه فساد میباشد.
Machine summary:
بررسي ماهيت محاربه و رابطه آن با افساد في الارض فاطمه زارع منشادي دانش آموخته کارشناسي ارشد دانشکده الهيات و معارف اسلامي دانشگاه تهران نام نويسنده مسئول : فاطمه زارع منشادي چکيده يکي از مهم ترين جرايم عليه امنيت ملي در حقوق جمهوري اسلامي ايران محاربه است ازنظر قانون گذار اين جرم زماني محقق مي شود که فردي يا گروهي براي ايجاد رعب و هراس و سلب آزادي و امنيت مردم دست به سلاح ببرد.
فقها در خصوص اعتبار ريبه در تحقق جرم محاربه نظرات متفاوتي دارند مانند اينکه محقق در شرايع ميگويد: (محارب کسي است که براي ترساندن مردم سلاح بکشد، چه در خشکي و چه در دريا، چه شب و چه روز، چه در شهر و چه در بيرون از شهر اما اينکه (از اهل فساد بودن ) نيز شرط شده باشد، محل ترديد است و درست تر آن است که با آگاهي از قصد محارب براي ارعاب ، چنين چيزي شرط نباشد، اين حکم براي مرد و زن اگر پيش بيايد يکسان است .