Abstract:
فقیهان شیعه پس از محروم شدن از حضور معصومان (ع) بیش از پیش به ضرورت دستیابی به شیوه ای معتبر و منقح در استنباط فروع عملی از متون مقدس پی برده و در همین راستا، علم اصول فقه را بنیان نهادند. اما سایر عالمان دینی که خود را در مقابل مخالفان می دیدند و همت اصلی را بر دفاع عقلانی از اصول دین و مذهب متمرکز ساخته بودند از بیان تفصیلی مباحث روش شناختی لازم برای استنباط آموزه های دینی بازماندند لذا این نوشتار با روش توصیفی – تحلیلی بنابر ضرورت اشاره شده با هدف توجه دادن پژوهشگران حوزه علوم انسانی به این امر مهم به بررسی روش استنباط آموزه های دینی آیت اله ملکی میانجی با تبیین دیدگاه خاص ایشان در باب تأویل، محکم و متشابه و دستاوردهای ناظر به آن پرداخته است. از جمله این دستاوردها می توان به توصیف ناپذیری خداوند اشاره کرد بدین ترتیب که ایشان با اعتقاد به اصل اشتراک لفظی درخصوص اسماء و صفات الهی به تباین کامل میان صفات انسانی و صفات خداوند معتقد بوده لذا معرفت بخشی تمامی آیات و روایات ناظر به صفات الهی را نفی نموده است و معرفت الهی را تنها از طریق معرفی خود خداوند به انسان در مواقف تعریف میسر دانسته است.
Shiite jurists, after being deprived of the presence of the Infallibles (AS), increasingly realized the necessity of achieving a valid and revised method in deriving practical branches from the holy texts, and in this regard, established the science of the principles of jurisprudence. However, other religious scholars who saw themselves in the face of opposition and focused their main efforts on the rational defense of the principles of religion and religion did not elaborate on the methodological issues necessary to deduce religious teachings. In order to draw the attention of researchers in the field of humanities to this important issue, Ayatollah Maleki Mianji has studied the method of inferring the religious teachings by explaining his special view on interpretation, firm and similar, and the achievements of the observer. Among these achievements, we can point to the indescribability of God in such a way that he believes in the principle of verbal sharing of divine names and attributes in complete contrast between human attributes and God's attributes. He has denied and considered divine knowledge possible only through introducing God to man in the situations of definition.
Machine summary:
اما ســاير عالمان ديني که خود را در مقابل مخالفان مي ديدند و همت اصــلي را بر دفاع عقلاني از اصــول دين و مذهب متمرکز ســاخته بودند از بيان تفصــيلي مباحث روش شــناختي لازم براي اســتنباط آموزه هاي ديني بازماندند لذا اين نوشـتار با روش توصـيفي – تحليلي بنابر ضـرورت اشـاره شـده با هدف توجه دادن پژوهشـگران حوزه علوم انسـاني به اين امر مهم به بررسـي روش اسـتنباط آموزه هاي ديني آيت اله ملکي ميانجي با تبيين ديدگاه خاص ايشـان در باب تأويل ، محکم و متشـابه و دسـتاوردهاي ناظر به آن پرداخته اسـت .
(برنجکار ، رضـا، ١٣٩٣، ص ٤٥) مفاهيم روش : عبارتسـت از فرآيند عقلي يا غير عقلاني ذهن براي دسـتيابي به شـناخت يا توصـيف واقعيت ، در معناي ديگر روش به مجموعه طرحي که انسـان را به کشـف مجهولات هدايت مي کند اطلاق مي گردد (سـاروخاني، ١٣٧٥، ج ١، ص ٢٤) روش عقلي: در اين روش ، عقل با اســتعانت از قياس و اســتقراء، مجهولات را از مبادي معلوم اســتنتاج مي نمايد (مظفر، ١٣٨٧، ص ١٩) روش نقلي: روش نقلي به معناي خاص يکي از روش هاي ديني به حســاب مي آيد و با مبنا قرار دادن منابع ديني (قرآن و روايات ) سعي مي شود مقصود مشارع مقدس از متن کشف شود ( جوارشکيان ، ١٣٧٠) تأويل : واژه تاويل از ماده «أول » به معناي بازگشت است و در باب تفعيل به معناي بازگشت دادن مي آيد.