Abstract:
تحریفناپذیری قرآن در آثار شیخ بهایی، حداقل با سه دلیل آیات، احادیث و تواتر، تمام اجزای قرآن قابل اثبات است. دلیل قرآنی، مستند به آیه 9 سوره حجر و آیات 41 و 42 سوره فصلت است. و دلیل روایی مستند به احادیث عرض و استفاده از شمار زیادی از احادیث فقهی و غیرفقهی در زمینههای آن است.دلیل تواتر نیز مبتنی بر انگیزههای غیرقابل توصیف مسلمانان در نقل، حفظ، نگارش و... تمام اجزای قرآن است. به همینرو، شیخ بهایی اختلاف گوهری در کلمات قرآن را مستند به تواتر و قرائت نماز را با هرکدام از قرائات هفتگانه بدون اشکال میداند و اختلاف سایر مصاحف با مصحف موجود را بیاعتبار قلمداد میکند.
Machine summary:
"واژه «باطل» نیز به معنای نقیض حق، چیزی را گویند که ثبات ندارد و تباهی و فساد میپذیرد (همو، ص 129) و قرآن که میفرماید: (لایأتیه الباطل) «باطل به آن راه نمییابد» به طور مطلق، هر نوع تغییر و تبدیلی را در خود نفی میکند و اختصاصی به نفی باطل در محتوای قرآن نیست؛ زیرا با توجه به اعجاز قرآن، در محتوای غنی و معارف هماهنگ و سرتاسر حق قرآن که با نظمی خاص در مجموعه آیات و جملات یک سوره و مفاد آن قرار دارد، هرگونه تغییر و تبدیل در الفاظ به محتوا، حقانیت و هماهنگی معارف قرآن آسیب میرساند و مصداق تباهشونده و فسادپذیر میگردد؛ در حالی که این آیه با تعبیر (من بین یدیه و لا من خلفه) «از پیش رو و از پشت سر» به صورت مطلق و در هر زمان و از هر جهت، چنین امری را منتفی دانسته است.
(انصاری، ج 1، ص 110ـ111) این احادیث که نیرومندترین ادله حدیثی بر تحریفناپذیری قرآناند، در مدلول مطابقیشان، میزان بودن مطلق قرآن و حاکمیت آن را بر اخبار و آراء و در مدلول التزامیشان سلامت قرآن را از هر نوع تغییر و تحریفی به اثبات میرسانند؛ چون با وجود تحریف، مقیاس قرآن دچار تردید میشود و از کار میافتد و مسلمآ مراد از عرضه بر کتاب خدا جز عرضه به متن موجود نیست و اگر غیر این باشد، «تکلیف ما لا یطاق» خواهد بود که مردود است."