چکیده:
آیتالله بروجردی در ماهیت مفهوم، دیدگاهی بدیع دارد: اولا، مفهوم را برخلاف منطوق که ناشی از وضع الفاظ و سایهسار آن است، ناشی از دلالت فعل متکلم مبنی بر اخذ قیدی در کلام خود میداند. ازاینرو مفهوم را تحت اصول عقلایی که در افعال اختیاری جریان دارد، قرار میدهد. ثانیا، نزاع اصولی در آن را نزاعی کبروی میشمرد. ثالثا، این نظر خود را به اصولیان پیشین نسبت میدهد و براساس آن شیخ انصاری و اصولیهای پس از او را مورد نقد قرار میدهد. هرسه محور دیدگاه ایشان دراین مقاله نقد و بررسی شده است. در ضمن این بررسی، نظریه استعمال الفاظ در اصول فقه، با نظریه افعال گفتاری در فلسفه زبان، مقایسه شده است.توجه ایشان به جنبه رفتاری استعمال الفاظ دستمایه این مقایسه قرار گرفته است.
Āyatullāh Borūjerdī has an exquisite viewpoint regarding the nature of Connotation: firstly، Āyatullāh Borūjerdī holds that Connotation – unlike Enunciation which is strictly dependent on the invention – is comprehended from the implications caused by the conditions of the speech. Hence، he subcategorizes the Connotation under the rational principles which run in volitional acts. Secondly، he reckons the Uṣūlī's dispute here a major dispute. Thirdly، he attributes his stance to the former Uṣūlī scholars، and thereon، he criticizes Shaykh Anṣārī and his succeeding scholars. All these three ideas are reviewed in this paper. This study also compares Words Employment Theory in Uṣūl al-fiqh with the Theory of Speech Acts in the philosophy of language. Āyatullāh Borūjerdī's advertence to the behavioral aspect of the Words Employment is the subgrade of this comparison.
خلاصه ماشینی:
"درباره این ادعا یا تحلیل چه میتوان گفت؟ اگر طرفداران لفظیبودن ماهیت مفهوم را در چارچوبی قرار دهیم که آیتالله بروجردی بحث را پیش میبرد، در مقابل ایشان خواهند گفت که در رسیدن به مفهوم، مانند رسیدن به منطوق، پس از اجرای اصل اول و دوم، از اصول لفظی استفاده میکنیم.
این نقد در حدی که آیتالله بروجردی توضیح داده است، وارد مینماید، اما به نظر میرسد میتوان توجیه زیر را برای کبرویبودن بحث، بنا بر پذیرش ماهیت متفاوت برای مفهوم دربرابر منطوق، ارائه کرد: بر خلاف دلالتهای ناشی از وضع لفظ، دلالت قیود و خصوصیات سخن بر دخالت آنها در مطلوب و مقصود که در دیدگاه آیتالله بروجردی از آن به «دلالت فعل» یاد میشود، بهصورت مسلم و روشن، در تفهیم و تفهم، مورد تأیید شارع مقدس نیست تا قابل احتجاج باشد.
پرسش اصلی در بحث مفاهیم این است که آیا شارع مقدس این بنای عقلایی را همچون بنای عقلایی بر افاده مقصود با الفاظ بر محور وضع الفاظ بر معانی برای افادۀ مقاصد خود، از طریق بهکارگیری الفاظ پذیرفته است یا نه؟ توجیه فوق بر مبنای تفاوت ماهوی بین مفهوم و منطوق که آیتالله بروجردی از آن دفاع میکند، قابل ارائه است، اما در بررسی خود در محورهای اول و دوم دیدیم که این تفاوت پذیرفتنی نیست."