چکیده:
تربیت اعتقادى« به معناى آموزش اعتقادات و شکلدهى نظام باورهاى متربى و ایجاد بینش و گرایش و التزام در عرصه باورها در کنار عرصه »تربیت اخلاقى« و »تربیت عبادى«، از اهمیت زیادى برخوردار است. نقش خانواده و والدین، در همه ساحات و ابعاد تربیت و از جمله تربیت اعتقادى، مهم و بىبدیل است. نوشتار حاضر بر آن است که از منظر شرعى به بازخوانى وظایف والدین در قِبال تربیت اعتقادى فرزندان بپردازد و بر اساس روششناسى فقهى، میزان و جزئیات وظیفهمندى آنان را روشن نماید. پژوهش حاضر با طرح شش دلیل، به آزمون فرضیه »وجوب تربیت اعتقادى فرزندان بر والدین« پرداخته است و پس از بررسىهاى مختلف توانسته وظیفهاى الزامى را در پارهاى از محتواهاى تربیت اعتقادى، اثبات کند و شرایط و مقتضاهاى انجام این تکلیف را تبیین نماید.
خلاصه ماشینی:
"نتیجهگیریاین نوشتار بر اساس این پرسشها شکل گرفت که آیا از منظر شرعی، والدین نسبت به تربیت اعتقادی فرزندان خود مسؤولیتی دارند؟ این مسؤولیت به چه میزان است؟ و مسائل و جزئیات آن از منظر فقهی کدام است؟دستاوردهای پژوهش حاضر را میتوان در چند بند خلاصه نمود:1 تربیت اعتقادی در این پژوهش، فرایند آموزش اعتقادات به متربی و مجموعه اقدامات برای شکلدهی به نظام باورها، اقناع فکری و پذیرش قلبی و التزامی درونی از سوی مربی است;2 بر پدر و مادر )و سپس پدربزرگ و مادربزرگ( واجب است تا زمینه تربیت اعتقادی فرزندان خود را در معتقدات واجبالتحصیل و اصول عقاید فراهم نمایند;3 این تکلیف در محتواهای دیگر اعتقادی، وظیفهای استحبابی است;4 وجوب تربیت اعتقادی، دوره پیش از بلوغ فرزند و پس از آن را حتی تا بزرگسالی شامل میشود و البته به تأثیر و آمادگی ذهنی و شناختی و روانی فرزند مشروط است;5 این حکم، حکمی است مولوی، توصلی و تعیینی که به صورت کفایی بر پدر و مادر واجب است;6 مکلف برای امتثال این تکلیف باید از بهترین روشها با توجه به شرایط متربی و تهیه مقدمات و تمهیدات آن، اقدام نماید;7 اولویتهای آموزشی حکم وجوب، با توجه به تراز تحولی فرزندان شامل اصول عقاید و معتقدات واجب است و آموزش سایر آموزههای اسلام، مستحب است; و نیز آموزش قرآن و سنت نیز به عنوان متن آموزشی در این زمینه، اولویت دارد."