خلاصه ماشینی:
در دهههای اخیر تجارت جهانی به طور پیوسته و قابل ملاحظهای رو به تزاید گذاشته و بسیاری تحصیل سهم بیشتری از آن را هدف قرار دادهاند،اما متاسفانه در کشور ما،تجارت خارجی به عنوان ابزاری کارآمد برای حضور رقابتی در بازارهای جهانی،به لحاظ اتکا به ساختار سنتی و عدم تجهیز همه جانبه،از توان و آمادگیهای لازم برخوردار نبوده و فاقد رفتار توسعهای مناسب با شرایط کنونی اقتصاد جهانی است.
(به تصویر صفحه مراجعه شود) عدم تغییر در ساختار تجارت خارجی و فقدان اعتقاد عملی به پیوند ارگانیک میان تجارت و توسعه موجب شده هنوز تحول چشمگیری که متناسب با شأن ایران باشد،پدید نیاید تجربه برنامه اول و دوم توسعه نشان میدهد که تجارت به عنوان حاشیه و دنباله دیگر سیستمهای اقتصادی تلقی شده است نرخ رشدی هم که در صادرات پیگیری میشد نگاه به بازار تولید کشور از مصرف بود که برای صادرات لحاظ شده بود؛در حالی که برنامه اول توسعه اقتصادی،محور برنامه کشاورزی و در برنامه دوم صنعت بود.
بیتردید توسعه صادرات در جهان امروز به عنوان یک حرکت استراتژیک و بلندمدت زمانی تحقق خواهد یافت که مجموعه حرکتهای اقتصادی کشور با توجه به شرایط و مقتضیات نظام بینالمللی،نهادینه شده و ساختار تجارت خارجی به همره عوامل بیرونی و درونی آن به طور همهجانبه تحولی را که لازمه توسعه صادرات است پذیرا شود.
در طول سالیان گذشته به جای توجه کافی به زیرساختهای لازم و بهبود کمی و کیفی تولید و ساختاری همگون با توسعه صادرات؛روشهاس مسکن دیگری از جمله کاهش ارزش پول ملی به عنوان یکی از مهمترین ابزارهای افزایش صادرات مد نظر قرار گرفت که پیامدهای ناخوشایندی همچون تورم و گهگاه رکود اقتصادی را به دنبال داشت.