چکیده:
افزایش رشد اقتصادی با تکیه بر توسعۀ صادرات رویکرد کشورهای شرق آسیا در چند دهة اخیر بوده که تنظیم و استخراج جدول داده ـ ستاندۀ بینالمللی آسیایی تبلور عینی این رویکرد است. مطالعة دقیقتر سیاستهای اتخاذشده ازسوی این کشورها و همچنین مطالعة درجة وابستگی تجاری این کشورها به یکدیگر و مقایسة نقش ژاپن و چین در منطقه برای ایران، که در برخی سالها تا 35 درصد از صادرات خود را به این دو کشور داشته، حائز اهمیت است. نتایج مطالعه حاکی از افزایش درجة وابستگی کشورهای منطقه به یکدیگر و کاهش وابستگی آنها به سایر کشورهای دنیاست. نکتة حائز اهمیت بالابودن میزان خوداتکایی این کشورها، باتوجه به کاهش تدریجی آن در سالهای 1990 تا 2005 است. درواقع، سیاست منطقهگرایی و گسترش تجارت در کشورهای شرق آسیا با محوریت افزایش ظرفیت تولید داخلی اجرا شده است. یکی دیگر از نتایج تحقیق کاهش درجة وابستگی کشورهای منطقه به ژاپن و افزایش آن به چین از سال 2000 بهبعد است.
The cooperative approach towards trade, which is reflected in Asian International Input- Output tables, is the main factor influencing East Asian economic development. In this research, we have calculated interdependency and self- sufficiency indicators by using recently published IIO 2005. We also have used Shrestha and Hasebe (2006) results for 1990, 1995, 2000 to analyze the trends of the indicators. The results show that the interdependency has increased in the region during 1990-2005, but it has decreased in other countries in the world. The interesting result is that despite the gradual decline in self- dependency indicators of the East Asian countries during 1990-2005, they are still high in 2005. It means that the trade policy in the last three decades has been focused on importing only intermediate goods instead of final goods in order to increase the internal capacity of production. These changes have been analyzed by three phases of East Asian regionalism (Baldwin, 2008); (a) rampant unilateralism, (b) regionalism delayed, unilateralism accelerated, and (c) rampant regionalism. Due to the importance of Japan and China in the region, the trade interdependencies between countries with respect to Japan and China are also calculated separately. The results show decreasing interdependency of those countries to Japan, but increasing to China since 2000.
خلاصه ماشینی:
در این مطالعه ، که در هفت بخش سازمان دهی شده است ، درنظـر اسـت بـا اسـتفاده از تعریف یادشده ، میزان درجة وابستگی و خوداتکایی نه کشور شرق آسـیا ٢ در درون منطقـة آسیا ـ اقیانوسیه و هـم چنـین سـاختار تجـارت میـان ایـن کشـورها بـا اسـتفاده از جـدول دادهـ ستاندة بین المللی آسیایی سال ٢٠٠٥ استخراج و رونـد آن باتوجـه بـه نتـایج مطالعـة شرستا و حاصـبه (٢٠٠٦ ,Shrestha and Hasebe) بررسـی شـود.
برای تعیین درجة وابستگی بخش های مختلف اقتصادی میان کشورهای شرق آسـیا بـا هم و با سایر کشورهای دنیا لازم است ابتدا شاخص وابستگی تعریف و سپس با استفاده از اطلاعات جدول داده ـ ستاندة بین المللی آسیایی استخراج شود.
نکتة حائز اهمیت کاهش میانگین درجة وابستگی کشورها از ١٥/٠٨ به ١٤/٧٤ است که این نتیجه بیـان گـر کـاهش درجـة وابسـتگی کشورهای شرق آسیا به کشورهای بیرون از منطقه در طول سال های ١٩٩٠ تا ٢٠٠٥ است .
٢. ٦ درجة وابستگی و خوداتکایی کشورهای منطقه در بخش صنعت باتوجه به توضیحات یادشده ، درصد واردات کالاهای واسطه ای در بخش صـنعت در کشــورهای شــرق آســیا بــرای ســال هــای ١٩٨٥، ١٩٩٠، و ٢٠٠٠ ازســوی بالــدوین (٢٠٠٨ Baldwin) و در سال ٢٠٠٥ بـا اسـتفاده از جـدول داده ــ سـتاندة بـین المللـی کشورهای آسیایی در این پژوهش استخراج شده است کـه نتـایج در جـدول ٢ آمـده است .
مقایسة درجة وابستگی کشورها به ژاپن و چین در تولید کالاهای صنعتی در سال ٢٠٠٥ همان گونه که اطلاعات جدول نشان می دهد، کشـورهای ژاپـن و چـین در سـال ١٩٩٠ درمجموع حدود ٧٢/٨١ درصد نیازهای وارداتی کالاهای واسطه ای کشورهای درون منطقه را تأمین کرده اند.