چکیده:
این پژوهش به بررسی تاثیر ساختار بانکی بر نابرابری درآمد در ایران میپردازد. بدین منظور، برای ساختار بانکی سه شاخص دارایی، اعتبارات و بخش خارجی محاسبه و مدل با رهیافت خودرگرسیون با وقفه های توزیعی برای دوره زمانی 1979-2016 برآورد شده است. یافتهها نشان می دهند که سیستم توسعه نیافته مالی ایران که همانند سایر سیستمهای مالی بانک محور، رابطه مدار است، اغلب کارکردی ضدتوسعه ای داشته است. به طوری که از میان سه شاخص مورد بررسی، تاثیر دو شاخص دارایی ها و اعتبارات سیستم بانکی بر نابرابری درآمد، مثبت و معنیدار بوده و موجب افزایش نابرابری درآمد شده است. در مقابل، تاثیر شاخص مبادلات خارجی ساختار بانکی، منفی و معنی دار برآورد شده، که در حمایت از آثار مثبت ادغام بین المللی سیستم مالی ایران است. بدین ترتیب که افزایش مبادلات خارجی بانکی می تواند کارکرد توسعه ای رابطه مداری در سیستم بانکی را تقویت کند و متعاقبا نابرابری درآمد را کاهش دهد. در مقابل، تاثیر شاخص مبادلات خارجی ساختار بانکی، منفی و معنی دار برآورد شده، که در حمایت از آثار مثبت ادغام بین المللی سیستم مالی ایران است. بدین ترتیب که افزایش مبادلات خارجی بانکی می تواند کارکرد توسعه ای رابطه مداری در سیستم بانکی را تقویت کند و متعاقبا نابرابری درآمد را کاهش دهد.
This paper investigates the effect of the banking structure on income inequality in Iran. For the banking structure, three indicators of assets, credits, and foreign sector have been calculated and a regression model has been estimated with the Auto-Regressive Distributed Lags approach for the period of 1979-2016. The findings reveal that Iran's undeveloped financial system, which is relationship-oriented like other bank-based financial systems, has often had a counter-development function. So that among the three investigated indicators, the effect of two indicators of the structure of assets and credits of the banking system on income inequality is significantly positive and has caused an increase in income inequality. In contrast, the effect of the structure of the international transactions index of the banking system is significantly negative, which supports the positive effects of the international integration of Iran's financial system. In this way, the increase in international banking transactions can strengthen the development function of “relationship orientation” in the banking system and subsequently reduce income inequality. In contrast, the effect of the structure of the international transactions index of the banking system is significantly negative, which supports the positive effects of the international integration of Iran's financial system. In this way, the increase in international banking transactions can strengthen the development function of “relationship orientation” in the banking system and subsequently reduce income inequality.
خلاصه ماشینی:
در امتداد پژوهش های پیشین انجام شده درباره ساختار مالی در ایران (ابـوترابی و فلاحـی ، ١٣٩٢؛ مکیان و ایزدی ، ١٣٩٤؛ محمدزاده ، ١٣٩٩) که وضعیت کلی ساختار مالی (بانـک محـور بودن ) ایران و آثار آن را بررسی کرده اند، این پژوهش در لایه ای عمیق تر و باریک تر به بررسـی ابعاد سه گانه ساختار بانکی (ساختار دارایی ها، ساختار اعتبارات ، و ساختار مبادلات خارجی ) و اثر آن ها بر نابرابری درآمد در ایران می پردازد.
بر اساس آن چه بیان شد، پژوهش حاضر به این پرسش پاسخ می دهـد کـه ابعـاد مختلـف ساختار بانکی در ایران چه تأثیری بر نابرابری درآمد دارد؟ به این منظور، ابعـاد سـاختار بـانکی ایران با استفاده از داده های «پایگاه داده جهانی توسعه مـالی » ( Global Financial Development Database: GFDD) برای سال های ١٩٧٩ تا ٢٠١٦ محاسبه شده و سپس اثر آن بر ضریب جینی با به کارگیری روش خودرگرسیون با وقفه هـای تـوزیعی ( Auto-Auto-Regressive Distributed Lags: ARDL) برآورد می شود.
مدل های نظری نشان می دهند که توسعه مالی می تواند به کاهش نابرابری درآمد و فقر و هم چنین رشد اقتصادی ، را از طریق ایجاد پیامدهای بیرونی مثبت تشویق کند؛ برای مثال ، با افزایش کارآیی تخصیص سرمایه و کاهش محدودیت هـای تـأمین مـالی از بازارهـای مـالی ، توسعه مالی ممکن است نابرابری درآمد را از طریق بهبود استفاده از وثیقـه و سـوابق اعتبـاری کاهش دهـد (گـالور و زیـرا (Zeira &Galor )، ١٩٩٣؛ آگیـون و بولتـون (Bolton &Aghion )، ١٩٩٧؛ گالور و موآو (Moav &Galor )، ٢٠٠٤).