چکیده:
فرآیند بین المللی شدن به معنای توسعه صادرات است.شرکتها از لحاظ قرار گرفتن بر روی پیوستار فرآیند بین المللی شدن متفاوت هستند و در هرمرحله از این فرآیند نیاز به خدمات متفاوتی جهت توسعه صادرات دارند.فرآیند بین المللی شدن شرکتها مورد توجه تحقیقات تجربی بسیاری بوده و از دیدگاههای مختلف مورد بررسی قرار گرفته است.در این مقاله چهار مدل مهم که عبارتند از مدلهای مکتب آپ سالا(مدلهای یو)،مدلهای مبتنی بر نوآوری،(مدلهای ای)مدلهای شبکه و مدلهای مبتنی بر منابع مورد بررسی قرار خواهند گرفت.
خلاصه ماشینی:
"فرآیند بین المللی شدن به معنای توسعه صادرات است.
فرآیند بین المللی شدن1فرآیندی طولانی است که نیاز به منابع و مدلهای مدیریت
فرآیند بین المللی شدن به معنای توسعه صادرات است که بطرق گوناگون توسط
این مدل شامل مراحل متفاوتی است که سطح بین المللی شدن
صادرات در مرحله اول فرآیند بین المللی شدن قرار دارد و در حرکت شرکت به
جوهانسون و واهلن(1977)فرآیند بین المللی شدن را از لحاظ یادگیری فزاینده یا
بر طبق این مدل به بین المللی شدن میتوان بصورت فرآیند یادگیری در پذیرش یک
مرحله متوالی در فرآیند بین المللی شدن بصورت یک نوآوری مورد توجه قرار میگیرد
فزاینده فرآیند بین المللی شدن است که ابتدا بر حسب فعالیتها و سپس بر حسب
خاصی را بطور مستمر در فرآیند بین المللی شدن دنبال نمیکنند و ممکن است شیوه
بطور کلی دیدگاه شبکه ورای مدلهای دیگر بین المللی شدن میرود و پیشنهاد
میکند که استراتژیهای شرکت برای بین المللی شدن تحت تأثیر انواع روابط موجود در
در ادبیات منابع بسیاری برای فرآیند بین المللی شدن ذکر گردیده است که در
استراتژی جهت هدایت فرآیند بین المللی شدن ضروری است.
بین المللی شدن فرآیندی طولانی است که نیاز به منابع و مدلهای مدیریت برای
فرآیند بین المللی شدن مورد تحقیقات تجربی بسیاری قرار گرفته و
بر طبق این مدل به بین المللی شدن میتوان به صورت فرآیند
قرار میگیرد که اینگونه روابط ممکن است پیشرفت بین المللی شدن را تسهیل نموده
شرکتها از لحاظ قرار گرفتن بر روی پیوستار فرآیند بین المللی شدن متفاوت بوده"