خلاصه ماشینی:
عناوینی از قبیل فیلم, تئاتر و بازیگری که در رسانه مدنظر است, همه از عناوین نوظهورند و هیچ یک از آنها در ادله فقه یعنی در آیات و روایات وارد نشده اند و از این رو, به خودی خود مشمول اصل برائت اند و چنین فعالیت هایی از نظر شرعی هیچ منعی ندارند; ولی چنان که معلوم است, در شکل گیری یک فیلم یا نمایش, عوامل زیادی دخالت دارند که هر کدام مصداق عناوین دیگری هستند و ممکن است از آن زاویه, فیلم و بازیگری دارای احکامی باشد.
عوامل چهارگانه مذکور نشان می دهند که سینمای قبل از انقلاب اسلامی, نه تنها هیچ ضرورتی را ایجاب نمی کرد, بلکه وصله ای نامتجانس در فرهنگ دینی ایران بود که با تمایل به فساد و تباهی, حساسیت علمای عظیم الشأن آن دوره را برانگیخت و باعث شد تا آنان سینما و همه متعلقاتش را تحریم کنند و آن را کفر بنامند.
6 عوامل مؤثر بر این رویکرد اکنون لازم است عوامل چهارگانه مؤثر بر این دیدگاه را نیز با دقت و تیزبینی بیشتری مرور کنیم, تا ارتباط آن را با رویکرد فقهی علما به روشنی بیابیم: یک و دو: عوامل سیاسی ـ اجتماعی ـ رخداد عظیم و تکان دهنده تأسیس جمهوری اسلامی ایران; ـ رویکرد صریح و منطقی امام خمینی به لزوم سینمای علمی, اخلاقی و سازنده; ـ قطع دست استعمار و نقش بر آب شدن دسیسه های آنان; ـ حاکمیت اسلام و تدوین قانون اساسی جمهوری اسلامی براساس فقه محمدی; ـ استفاده از جوانان متعهد و انقلابی در امور بازیگری و فیلم سازی; ـ تأکید و تمرکز بر ارائه سینمای مقدس و معنوی به منظور رشد و تعالی افراد جامعه; ـ ایجاد سوژه های جدید و لزوم توجه به آنها; از جمله موضوعات سیاسی, هشت سال دفاع مقدس و… .