یادداشت سردبیر: سخن آغازین: خشت اول سرمقاله

"کارشناسان مدرسه‌ی کارگاهی فیلمنامه‌نویسی عمده‌ترین توصیه‌های‌ خود را در این موارد خلاصه کرده‌اند: -پرهیز از استفاده‌های افراطی از نمادها و نشانه‌های کلیشه‌یی به ویژه‌ در آثار دینی -توجه جدی به امر پژوهش به منظور شناخت دقیق مقوله‌هایی که به‌ فیلمنامه‌نویسان سفارش داده می‌شود -پرداخت مناسب شخصیت‌ها و انتخاب زبان،لحن و بیان مناسب‌ برای هریک از آنان به ویژه داشتن وسواس جدی در انتخاب نوع روایت‌ -انتخاب سوژه‌های مناسب با استفاده از منابع مختلفی چون کتاب‌ها و داستان‌های کهن،رمان‌ها،اخبار و اقوال معتبر مستند،حوادث تاریخی، حکایت‌ها و مثل‌های رایج -توجه جدی به داشته‌ها و سرمایه‌های فرهنگی و باورداشت‌های‌ دینی،ارزشی،ملی و قومی -کاربرد آگاهانه‌ی نمادها و نشانه‌ها به ویژه در آثار مرتبط با مناسک‌ دینی و آیین‌های مذهبی -خودداری از نوشتن فیلمنامه‌هایی که فکر اولیه داستان کوتاه آن‌ها فاقد جذابیت‌های لازم باشد -داشتن مشاوره‌های جدی در حین نگارش و بازنویسی و توجه جدی‌ به رابطه‌ی میان سوژه با مخاطب ناگفته پیداست که به این سیاهه می‌توان توصیه‌های دیگری را نیز برای رفع دشواری‌ها و کم‌داشت‌های موجود اضافه کرد."