چکیده:
سرمایه گذاران مخاطره پذیر با تشخیص طرح های حوزه فناوری که قابلیت تجاری سازی و بازارگشایی دارند، اقدام به سرمایه گذاری از طریق تملک سهام و شراکت در مدیریت می نمایند. با این حال خروج از سرمایه گذاری و تبدیل به نقدکردن آن پایانی طبیعی برای بیشتر سرمایه گذاری ها است. سرمایه گذاران مخاطره پذیر در زمان مقتضی درصدد تصمیم گیری برای خروج و فروش سهام یا کاهش سهم خود از سرمایه گذاری هستند. هدف از پژوهش حاضر مدل سازی فرآیند تصمیم گیری این سرمایه گذاران جهت انتخاب راهبرد خروج است. مدل پایه این تحقیق از مرور پیشینه تحقیق حاصل شده است و با استفاده از روش «مصاحبه ساختاریافته» با خبرگان، کارشناسان و مدیران صندوق های سرمایه گذار مخاطره پذیر، بومی سازی شده است. مدل مزبور طی پنج دور توسط گروه داوران دلفی تصحیح گردید. یافته های تحقیق نشان می دهد در رویکرد حمایتی، بهترین راهبرد خروج، فروش سهام سرمایه گذار مخاطره پذیر به تیم کارآفرین می باشد. در اولویت های بعدی به-ترتیب «واگذاری سهام به سهامداران جدید»، «ادغام و اکتساب، «سهامی عام کردن و عرضه عمومی سهام» و «روش های ترکیبی و نوآورانه» و «تعطیلی موقت» قرار دارند. خروجی نهایی تحقیق، فرآیند انتخاب راهبرد خروج را در قالب درخت تصمیم، مدل سازی نموده است.
خلاصه ماشینی:
"حدود 60 تا (1) Management Buyout(MBO) (2) Management&Employee Buyout(MEBO) (3) Leveraged Buyout(LBO)Based on Landstrom(2007) (4) Selling the Investor's Shares to a New Investor (5) Management Buy in(MBI) (6) Leveraged Build up(LBU) (7) Landstrom(2007)and Gladstone and Gladstone(2004) (8) Acquistion (9) Merge or Selling the Company (11) Initial Public Offering(IPO) (12) Kuratko and Hornsby(2009) 70 درصد نیز سود متوسط داشته و سرمایهگذار ناگزیر به ترمیم،تجدید ساختار یا خروج پیش از موعد میشود.
مطابق این تحقیق کارآفرینان فناور، سرمایهگذاران و تأمینکنندگان منابع مالی درک کاملا متفاوتی از نقش،وزن و اهمیت پول در فرآیند تجاریسازی دارند و همین امر بستری برای تشدید اختلاف در تسهیم و تقسیم سود میان کارآفرین و سرمایهگذار خواهد بود؛ازهمینرو پیشبینی فرآیند خروج از ابتدیا سرمایهگذاری ضروری بوده و لازم است در چارچوب قراردادها و توافقات قانونی و فقهی به امضای طرفین سرمایهگذار و سرمایهپذیر برسد.
برای روشنتر شدن کاربرد این شاخه از مدل مثالی در مورد شرکت دارویی زیست فناوری ایرانیان با علامت اختصاری1 IBT Co. را فرض کنید که هفت سال مالی از سرمایهگذاری روی آن گذشته است(7- Y )در این حالت ابتدا سرمایهگذار در نقطه ارزیابی(1)در معرض سنجش وضعیت موجود عملکرد شرکت در قیاس با طرح کسبوکار بهروز شده آن قرار میگیرد.
چنانچه در ارزیابی اولیه(به تصویر صفحه مراجعه شود)(بدین معنا که عملکرد شرکت معادل یا بهتر از معیارهای طرح کسبوکار بهروز شده برای سال هفتم است)، آنگاه در نقطه ارزیابی(2)جایگاه شرکت در چرخه عمر خود با مرحلهای از چرخه عمر که سرمایهگذار برنامه خروج دارد قیاس میشود."