Abstract:
این مقاله با مقدمهای آغاز میشود که اهمیت زمان و مکان در آثار ادبی و همچنین گلچینی از یادداشت
پادشاهان را نشان میدهد و چه کسی در جمع آوری این زندگینامهها و آشکار کردن تلاشهای علاقه مندان به
آن، و همچنین برجسته ساختن ساختار شاهنامه و سری شاهنامهها نقش داشته است و چه کسی به نظر میرسد
آنها را جمع آوری کند و دیگری که آنها را به روشی تحلیلی جمع آوری کرده است. اهمیت شاهنامه و نقش
فردوسی در این تکلیف برجسته کرد و سپس نتیجهای که نشان میدهد که توانایی این مکانیسم تحقیق مقاله
است.
هنر نگارش شاهنامه هنری است که شبیه به حکاکی چیزی بر روی سنگ از نظر جاودانگی و دادن فضای
تاریخی به آن است که داستانها و قهرمانیهای سابق را بازگو میکند، اما در اینجا فردوسی در جمع آوری
همه چیز مربوط به زندگی نامه پادشاهان سابق تحت شرایطی به نام فتوحات اسلامی و در ارتباط با آن فعالیت
می کند، که باعث شد وی کتابی جامع تهیه کند. برای زندگی و قهرمانی پادشاهان و زنان آنها و افتخارات هر
یک از آنها. با تکمیل شاهنامه و تدوین آن به زبانی که مردم آن زمان در آن فهمیدهاند، بهشتی ایجاد کنید، که
در آن وی از رهبران بزرگ و پدرانشان و قهرمان بودن آنها و داستانهایی که هر یک از آنها را همراهی میکرد
با درس و تجربیاتی که برای بسیاری از افراد سودمند بود، به دست آورد و آنها را به مراقبت از شرح حال مردانی
که تاریخ بیکران و غیرقابل انکار نوشتند. فردوسی بدین ترتیب محقق است و با توجه به اکتشاف و پایداری و
شفاف سازی معانی و صورت بندی شعری، چیزهای گرانبهایی را پیدا کرده و آنها را به زیباترین تصویر برای
مردم بیرون میکشد و بحث علاقه مندان به شرق از مستشرقین شد و حتی جامعه ایران نیز خود از این بیوگرافی
زندگی اجداد خود پیدا کرد که او را با ارزش و تقدیر در این دستاورد جاودانه که سنگ بنای تاریخ را به دست
آورد که حتی احترام و قدردانی از غریبه و نزدیک نائل کرد.
This article begins with an introduction that highlights the importance of
time and place in literary works, as well as a selection of kings' notes, and
who collects these biographies and reveals the efforts of those interested in
them, as well as highlighting the structure. The Shahnameh and the
Shahnameh series have played a role, and who seems to have collected
them, and who has collected them in an analytical way. He highlighted the
importance of the Shahnameh and Ferdowsi's role in this task, and then
concluded that the ability of this research mechanism is an article .
The art of writing Shahnameh is an art that is like carving something on
stone in terms of immortality and giving it a historical atmosphere that
recounts previous stories and heroics, but here Ferdowsi collects everything
related to the biographies of former kings. He worked under conditions
called Islamic Conquests and in connection with it, which led him to prepare
a comprehensive book. For the life and heroism of kings and their wives and
the honors of each of them .
By completing the Shahnameh and compiling it into a language that the
people of that time understood, create a paradise in which he is one of the
great leaders and their fathers and their heroism and the stories that
accompanied each of them with lessons and experiences that For many, it
was beneficial to get and take care of the biographies of men who wrote
endless and undeniable history .
In this way, Ferdowsi is a researcher, and considering the discovery,
stability, and clarity of meanings and poetic formulation, he finds valuable
things and brings them out to the most beautiful image for the people. He
also found in his biography the lives of his ancestors, whom he valued and
appreciated in this eternal achievement, which won the cornerstone of
history, which even earned the respect and appreciation of strangers and
close ones .
Machine summary:
فردوسي به عنوان خالق شاهنامه شناخته ميشد، زيرا به آن اهميت ميداد، آن را جمع ميکرد و چارچوب هاي آن را به اين دليل که نمايانگر ميراث ملي و فرهنگي ايران ساساني است ، و اگر چيزي را نشان ميدهد، نشان مي دهد فردوسي بيشتر از يک فرد ناظر به ملي گرايي بود، زيرا کسي که در سايه باز بودن اسلامي وارد چنين مسيري مي شود، نشان از اين پايبندي دارد شخص در تاريخ کشور خود که عمق تاريخ را در بر ميگيرد، مملو از تجربيات و قهرمانانه پادشاهان و رهبران است که شگفت انگيزترين داستان ها، متن و شعرها را به دست شاعر بزرگ فردوسي نوشتند.
مبحث يکم : مرور تاريخي از شاهنامه شاهنامه نويسي در قديم يعني وصف زندگي و کارهاي مهم شاهان و بهلوانان ايران از زمان کهن در هر کشور معمول بوده است همانطور که آمد در کتاب جهودان آمده هخامنشيان حالات و کار هاي شاهان ثبت مي شده است از قديمترين شاهنامه ها که نام آن خداينامه بهلوي است که در دوره ساسانيان تاليف يافت و دانشمند ايراني ابن مقفع آن را از بهلوي به تازي ترجمه کرد از کتاب هاي بهلوي که ميتوان در رديف شاهنامه هاي قديم به شمار آورد يکي کارنامه اردشير بابکان ، و ديگري با دکار زريران است که ان ١٧٩ New Period 4, No 28 Human Sciences Research Journal را شاهنامه کشتاسب هم گفته اند.
به ص ١٦، جلد اول همين کتاب (٠کفتار اندر فراهم آوردن شاهنامه )نگاه کنيد، يک بهلوان بود دهقان نزاد، بهلوان در اغاز به معناي مرزبان و فرمانده بوده (مول ، ٦:١٣٦٧) ١٨٠ New Period 4, No 28 بيوگرافي پادشاهان در فرهنگ فارسي-شاهنامه فردوسي به عنوان نمونه به هر حال فردوسي نزديک به سي سال از بهترين ايام زندگي خويش را وقف شاهنامه کرد و بر سر اين کار جواني خود را به پيري رسانيد.