Abstract:
کتاب قواعد و زبان خصوصی از نظر ویتگنشتاین تفسیری متفاوت با تفاسیر رایج از کتاب پژوهشهای فلسفی عرضه میکند. در این تفسیر، مسئلة پیروی از قاعده محور اصلی کتاب و استدلالی برای ناممکن بودن زبان خصوصی به شمار رفته است. کریپکی استدلال ویتگنشتاین را به شکل پاسخ به شکاکی صورتبندی کرده که میخواهد واقعیتی در ازاء معنای لفظ یا پیروی درست از قاعده به وی عرضه شود. ویتگنشتاینِ کریپکی، چنین مطالبهای را نابجا میداند و مدعی است هنگامی میتوان کاربرد لفظ یا قاعدهای را «درست» خواند که با کاربرد دیگر کاربران زبان یا قاعده توافق داشته باشد؛ جز این معیار دیگری برای ارزیابی نمیتوان داد. تفسیر کریپکی از پرسش و پاسخ ویتگنشتاین مباحث فلسفی فراوانی را برانگیخته است که موضعگیری در آنها ثمراتی مهم برای بسیاری از بحثها در روششناسی علوم انسانی دارد. این مقاله، نخست، گزارشی از چالش شکاکانة کریپکی و پاسخ آن به دست میدهد. سپس برخی تفسیرهای رقیب و نقدهایی که آنها به تفسیر کریپکی وارد کردهاند مرور میشود. پس از آن، به تأثیرات این بحث در سایر مباحث فکری اشاره و نهایتاً به بررسی یکی از ترجمههای فارسی آن پرداخته خواهد شد.
“Saul Kripke’s Wittgenstein on Rules and Private Language” offers an unorthodox interpretation of Wittgenstein’s Philosophical Investigations. Contrary to other commentators, Kripke regards rule-following as the main issue of the book so that it gives Wittgenstein’s most significant argument for the impossibility of private language. Kripke formulates Wittgenstein’s argument in response to a skeptic who seeks a fact in exchange for the words’ meaning or correct rule-followings. Kripke’s Wittgenstein dismisses such a claim, arguing that the use of a word or following a rule is called “correct” when it agrees with other users of the language or rule. There is no corresponding fact for meaning or rule-following, nor is there any other criterion that can assess one’s responses. Kripke’s interpretation of Wittgenstein’s question and answer has provoked many philosophical debates, which have important implications for the methodology of the social sciences as well as the humanities. After an account of Kripke’s skeptical challenge and his answer to it, this paper reviews some rival interpretations and their criticisms of Kripke’s exegesis. This provides the opportunity to point out the impact of this debate on other intellectual issues. Finally, one of the Persian translations of this book will be examined.
Machine summary:
٤ مسئلۀ پیروی از قاعده بنــابر تلقــی کریپکــی، ویتگنشــتاین در بنــدهایی کــه از قاعــده و نحــوة پیــروی از آن سخن میگوید، در حال پاسخ به شکاکی است که میپرسد: چگونـه مـیتـوان دانسـت کـه قاعده ها را در مورد جدیدی که تا کنون به کار نرفته است چگونه باید اعمال کرد؟ بـه مثـل ، اگر همۀ مثال هایی که تا کنون برای جمع بستن اعداد به ما داده اند در مورد اعداد کوچـک تـر از ٥٧ بوده است ، برای اعداد بزرگ تر چطور میتوانیم مطمئن باشیم که شیوة درست پیـروی از قاعدة جمع بستن چیست ؟ چطور میتوانیم بدانیم که آن معنایی کـه در مـوارد گذشـته از + در نظر داشته ایـم ، در مـوارد جدیـد اقتضـاء چـه پاسـخی دارد؟ هنگـامی کـه مـواردی از جمع بستن به ما میدهند و از ما میخواهند که به همان شیوه ادامـه دهـیم ، «همـان شـیوه » را دربارة اعدادی که تاکنون ندیده ایم ، چگونه میتوانیم بفهمیم ؟ آیا ممکن نیسـت قاعـده ای کـه پـیش تـر، در حـال پیـروی از آن بـوده ایـم ، بـه ایـن نحـو تعریـف شـده باشـد کـه بـرای اعداد کوچک تر از ٥٧ باید همانند جمع در موارد متعارف عمل کرد و برای اعـداد بـزرگ تـر باید پاسخ ٥ را عرضه کرد؟ بنابراین ، آیا ممکن نیست که «همان شیوه » مستلزمِ دادنِ پاسـخ ٥ به جمع اعداد بـزرگ تـر از ٥٧ باشـد؟ قاعـدة اخیـر را «جمـش » (quaddition) مـیخـوانیم .