چکیده:
در این پژوهش، بهمنظور بررسی اثر بلندمدت کاهش تعرفهها در چهارچوب الحاق به سازمان جهانی تجارت بر واردات و صادرات بخشهای صنعت و کشاورزی از یک مدل تعادل عمومی پویای بازگشتی (RDCGE) و ماتریس حسابداری اجتماعی سال 1390 استفاده شده است. نتایج نشان میدهد که در بخش کشاورزی پساز رشد 70 درصدی واردات در سال پایه، شاهد یک دهه کاهش ملایم و سپس تثبیت وضعیت موجود خواهیم بود. صادرات این بخش نیز پساز یک دهه کاهش رشد ملایم خود را دوباره آغاز میکند. در بخش صنعت، روند نزولی واردات و صادرات صنعتی در بلندمدت پساز افزایش بهترتیب 21 و 3 درصدی در سال پایه شدیدتر و پایدارتر از بخش کشاورزی است. میانگین رشد بلندمدت واردات و صادرات این بخش 7/ 3- و 5/ 3- درصد برآورد شد. رقابتپذیری پایین کالاهای داخلی و فراهمنشدن شرایط بهتر دسترسی به بازار برای کشور ازطریق کاهش تعرفههای کشورهای عضو سازمان، از مهمترین دلایل این وضعیت است.
This paper aims to analyze the long run effects of Iran's tariff reduction in the framework of accession to the WTO on agricultural and industrial sectors trade, using Recursive Dynamic Computable General Equilibrium (RDCGE) model and Social Accounting Matrix (SAM) of 2011,. According to the results, joining the WTO will lead to a 70 percent jump in the imports of agricultural products. Then, the process of mild reduction of imports initiates and continues for a decade and stabilizes in the second and third decade following accession. Agricultural exports also grow slowly after a reduction for a decade. Hence, the negative effects of joining the WTO in agricultural sector is mostly appeared in the first decade after accession. In the industrial sector, by contrast, imports and exports jump 21 and 3 percent, respectively, after which the reduction process starts and continues more sharply and lengthy than agricultural sector. Average estimated long-run growth rates of industrial imports and exports are -3/7 and -3/5 percent, respectively. Although total imports increases in short-run due to tariff reduction, it decreases, in long-run, due to fall in the demand for domestic production, GDP, and household real income. Furthermore, decreases too. low competitiveness of local products will lead to a fall in GDP and total exports
خلاصه ماشینی:
کاربرد مدل RDCGE در بررسی تأثیر الحاق ایران به سازمان 1 جهانی تجارت بر تجارت خارجی در بخش های کشاورزی و صنعت محمدحسن زارع * مرتضی بکی حسکویی **، اسمعیل ابونوری ***، رحمان سعادت **** چکیده در این پژوهش ، به منظور بررسی اثر بلندمدت کاهش تعرفه ها در چهـارچوب الحـاق بـه سازمان جهانی تجارت بر واردات و صادرات بخش های صنعت و کشاورزی از یک مدل تعادل عمومی پویای بازگشتی (RDCGE) و ماتریس حسـاب داری اجتمـاعی سـال ١٣٩٠ استفاده شده است .
ازآن جاکه اولین تأثیر مستقیم الحاق ازطریق اثرگـذاری بـر واردات و صـادرات کشـور است و هم چنین باتوجه به آن که پیوستن به سازمان تبعات گسترده ای در تمامی بخش هـا و بازارها دارد، در این مقاله سعی می کنیم در قالب یک مدل تعادل عمومی پویـای بازگشـتی (Recursive Dynamic Computable General Equilibrium/ RDCGE Model) به تحلیل آثـار بلندمدت پیوستن ایران به سازمان جهانی تجارت بر واردات و صادرات کشور بـه تفکیـک بخش های صنعت و کشاورزی بپردازیم .
اما سازمان جهانی تجارت نسبت به سایر موافقت نامه هـای ترجیحی تجاری کارآمدی بیش تری برای خروج از وضعیت غیربهینة تعادل نـش دارد و آن به سبب اصل دولت کاملت ـ الوداد (Most Favored Nations/ MFN)٤ حاکم بر این سـازمان است .
همان گونه که از نمودار مشخص می شود، با کاهش تعرفه ها درنتیجة الحاق به سازمان جهانی تجارت ، واردات این بخش در سال پایه افزایش قابل توجهی می یابد و حدود ٧٠ درصد رشد خواهد کرد و از رقـم ٢٢٠ هزارمیلیـارد ریـال بـه ٣٧٤ هزارمیلیـارد ریـال می رسد.