چکیده:
تحقیق حاضر اولین تحقیق است که در حوزه مبحث رابطه بین ساختار مالکیتی و نسبت پرداخت سود شرکت در ایران قرار دارد.هدف از این تحقیق بررسی تأثیر ترکیب سهامداران بر بازدهی شرکتهای پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران است.در این پژوهش ما به دنبال پاسخ این سوال هستیم که اگر ساختار مالکیتی یا همان ترکیب سهامداری شرکتهای پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران به عنوان متغیری مستقل در نظر گرفته شود،چه تاثیری روی نسبت پرداخت سود سهام این شرکتها خواهد داشت.جامعه آماری تحقیق شامل شرکتهای پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران از ابتدای سال 1831 هجری شمسی تا پایان سال 7831 میباشد.نتایج تحقیق نشان میدهد که میزان مالکیت بزرگترین سهامدار و همچنین میزان مالکیت 5 سهامدار بزرگتر بر روی نسبت پرداخت سود شرکت تاثیر مثبت دارد.یعنی شرکتهایی که بیشتر مالکیت آنها در اختیار یک سهامدار است و یا این که بیشتر مالکیت در اختیار 5 سهامدار بزرگتر آن است نسبت به شرکتهایی که مالکیت آنها پراکندگی بیشتری دارد،نسبت پرداخت سود بیشتری دارند و تمرکز در مالکیت باعث افزایش نسبت پرداخت سود شرکت میشود.تاثیر نهادی بودن سهامداران بر نسبت پرداخت سود شرکت تایید گردید.یعنی هرچه مالکیت سهامداران نهادی در یک شرکت بیشتر باشد باعث میشود که نسبت پرداخت سود آن در طی زمان افزایش یابد.از طرف دیگر با توجه به تایید فرضیه چهارم،هرچه مالکیت سهامداران حقیقی در یک شرکت بیشتر باشد باعث میشود که نسبت پرداخت سود آن کاهش یابد.
The aim of this paper is to identify and analyses the influence of shareholder ownership identity on payout ratio for a panel of Iran firms from 2002 to 2008. We found that there is a significant positive correlation between institutional ownership and payout ratio. The relation between payout ratio and individual ownership is negative. The most finding of the study indicates that Iranian companies with highly concentrated ownership distribute more dividends. We show that there is a significantly positive correlation between the institutional ownership and the payout ratio. The relation between payout ratio and individual ownership is negative and the ownership concentration measured by the five largest shareholders affects positively on payout ratio.
خلاصه ماشینی:
در این پژوهش ما به دنبال پاسخ این سوال هستیم که اگر ساختار مالکیتی یا همان ترکیب سهامداری شرکتهای پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران به عنوان متغیری مستقل در نظر گرفته شود،چه تاثیری روی نسبت پرداخت سود سهام این شرکتها خواهد داشت.
در این تحقیق دو فرضیه بررسی شد:سودآوری،جریان نقدی و مالکیت نهادی با نسبت پرداخت سود رابطهای مثبت دارند درحالیکه انتظار بر این است که ریسک،مالیات،رشد و نسبت ارزش بازار به ارزش دفتری رابطه منفی وجود دارد.
نتایج کار آنها نشان داد که رابطه مثبت و معنیداری بین مالکیت نهادی و عملکرد شرکت با تصمیمات و نسبت پرداخت سود تقسیمی وجود دارد.
همچنین متغیرهای کنترلی نیز شامل فرصتهای سودآوری،اهرم مالی و تمرکز مالکیت(مجموع مجذورات درصد سهام کنترل شده توسط پنج سهامدار بزرگ شرکت)نتایج نشان داد که بین تمرکز مالکیتی و نرخهای پرداخت سود رابطهای منفی وجود دارد.
یکی از تحقیقاتی که در این زمینه انجام شده است بررسی تاثیر سازهها و متغیرهای تاخیری بر ساختار سرمایه شرکتهای پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران توسط محمد نمازی و مرتضی حشمتی با هدف تعیین رابطه بین سودآوری، بازدهی سهام،کسری مالی و نسبت ارزش بازار بر ارزش دفتری داراییهای شرکتها است.
تحقیق دیگری که در این زمینه انجام شده است،تاثیر ساختار مالکیت بر عملکرد شرکتهای پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران توسط آقای محمد نمازی و احسان کرمانی با هدف بررسی رابطه بین ساختار مالکیت شرکتها و عملکرد آنها در طی سالهای 2831 لغایت 6831 است.