Abstract:
در مطالعات فراگیری زبان دوم/ خارجی، همواره بر نقش مثبت بازخورد تصحیحکننده، چه از نوع کتبی و چه شفاهی، بر پیشرفت جنبههای مختلف زبانی تأکید شده است. یکی از حوزههایی که بازخورد تصحیحکننده در آن مطالعه شده است، مهارت نگارش است. اما بیشتر این مطالعات به بررسی نقش بازخورد تصحیحکننده در پیشرفت ابعاد دستوری، واژگانی و نشانهگذاری متن پرداختهاند. بنابراین، هدف پژوهش حاضر مقایسة دو روش ارائة بازخورد تصحیحکنندة کتبی و شفاهی از نوع فرازبانی و بررسی تأثیر هریک از آنها بر پیشرفت جنبة کلامی و فراکلامی مهارت نگارش در زبانآموزان ایرانی میباشد. بدین منظور، زبانآموزانی در سطح متوسط انتخاب شده و به دو گروه تقسیم شدند. زبانآموزان سپس در پیشآزمون نگارش شرکت کرده و بازخورد تصحیحکنندة فرازبانی کتبی و شفاهی دریافت نمودند. به گروه اول، بازخورد فرازبانی کتبی و به گروه دوم، بازخورد فرازبانی شفاهی ارائه شد. در انتهای تحقیق، هر دو گروه از طریق پسآزمون با هم مقایسه شدند. نتایج نشان داد گروهی که بازخورد تصحیحکنندة شفاهی دریافت کرده بود، از لحاظ جنبة کلامی و نیز استفاده از نشانههای فراکلامی در نگارش، از گروه دیگر (دریافتکنندة بازخورد تصحیحکنندة کتبی) برتر بود. همچنین مشخص شد که نشانههای گذر و الزامآور بهترتیب بیشترین و کمترین استفاده را در هر دو گروه، پس از دریافت بازخورد تصحیحکننده داشتهاند. میتوان نتیجه گرفت در پیشرفت ابعاد کلامی و فراکلامی نگارش، بازخورد شفاهی بر بازخورد کتبی برتری دارد. این یافتهها محققان، مدرسان زبان و طراحان برنامههای درسی را یاری مینماید.
Machine summary:
", 1986; Ferris & Roberts, 2001; Lalande, 1982; Lee, 2005; Lizotte, (٢٠٠١ و نقشی برای بازخورد تصحیح کنندة شفاهی قائل نشدهاند؛ دوم این که بیشتر مطالعات انجامشده، تأثیر بازخوردهای تصحیح کننده از انواع مختلف را بر مهارت نگارش بررسی نمودهاند؛ بدین معنی که بازخورد تصحیح کنندة کتبی را به طرق مختلف ارائه داده و تأثیر آنها را با هم مقایسه نموده اند ( ,Roberts &Ferris ;٢٠٠٥ ,.
بیشتر این مطالعات تأثیر انواع مختلف بازخورد تصحیح کنندة کتبی بر ابعاد کلیشه ای نگارش همچون لغت ، دستور و نشانه گذاری را سنجیده - اند (١٩٩٧ ,Lee ;٢٠٠٨ ,Knoch &Vide.
بر این مبنا هدف پژوهش حاضر، بررسی و مقایسة تأثیر ارائة بازخوردهای تصحیح کنندة کتبی و شفاهی از نوع «فرازبانی » 1 بر پیشرفت جنبه های کلامی (انسجام ٢ و پیوستگی ٣ متن ) و نیز فراکلامی نگارش زبانآموزان ایرانی در سطح متوسط می باشد.
شرکت کنندگان گروه اول، بازخورد تصحیح کنندة شفاهی از نوع فرازبانی دریافت نمودند؛ بدین صورت که معلم درحالی که انشای هر زبانآموز را در حضور او و به صورت انفرادی می خواند، نسبت به انسجام و پیوستگی متن و استفاده یا عدم استفاده از نشانه های فراکلامی در جای مورد نظر در متن ، بازخورد و توضیح شفاهی می داد.
بنابراین ، میزان استفاده از نشانه های فراکلامی دو گروه پس از دریافت بازخورد تصحیح کنندة کتبی و شفاهی در پس آزمون با هم مقایسه شدند تا مشخص شود که کدامیک از انواع بازخورد مؤثرتر بوده است ."