Abstract:
در تدریس زبان دوم، آموزش واژهها با روشهای مختلف نقش مهمی درارتقای دانش واژگانی زبانآموزان دارد. در این مطالعه، بر آموزش واژههای مشتق تمرکز شده است که به دو روش مستقیم و غیرمستقیم تدریس میگردد. در آموزش مستقیم به طور خاص از راهکار تجزیه واژه و آموزش نقش و معنای پسوندها استفاده شده و در آموزش غیرمستقیم، متنهایی در اختیار زبانآزموزان قرار گرفته که حاوی واژههای مشتق است. در این پژوهش، 40 نفر از فارسیآموزان موسسه دهخدا در سطح میانی یک، در قالب دو گروه کنترل و آزمایش، بررسی شدهاند. آنها در یک آزمون یکسان که دو بار به عنوان پیشآزمون و پسآزمون انجام شد، شرکت کردند. تحلیل دادهها از طریق آزمون تی مستقل نشان داد که این دو گروه در پسآزمون با یکدیگر تفاوت معناداری دارند؛ به این معنا که گروه آزمایش که پسوندها را به طور جداگانه همراه با نقش دستوری و معنای آنها آموزش دیده بود، عملکرد بهتری نسبت به گروه کنترل داشت که تنها متنهایی حاوی واژههای مشتق در اختیار داشت. البته در تحلیلی دیگر مشخص شد که هر دو گروه پس از برخورد با واژههای مشتق، چه از طریق آموزش مستقیم و چه از طریق برخورد با متنهای بیشتر، پیشرفت معناداری در یادگیری واژههای مشتق داشتهاند. بنابراین میتوان گفت تمرکز بر تدریس واژههای مشتق هم از طریق رویکرد غیرمستقیم و هم از طریق رویکرد مستقیم به آموزش «وندها»، میتواند دانش واژگانی زبانآموزان را افزایش دهد؛ اما روش مستقیم تاثیر چشمگیرتری دارد
Machine summary:
"تحلیل دادهها از طریق آزمون تی مستقل نشان داد که این دو گروه در پس آزمون با یکدیگر تفاوت معناداری دارند؛ به این معنا که گروه آزمایش که پسوندها را به طور جداگانه همراه با نقش دستوری و معنای آنها آموزش دیده بود، عملکرد بهتری نسبت به گروه کنترل داشت که تنها متن هایی حاوی واژههای مشتق در اختیار داشت .
اما این سؤال همواره در ذهن مدرسان به وجود می آید که آیا تدریس وندها و به عبارت دیگر، تجزیة واژه به واحدهای سازنده، تأثیری بر درک بهتر دانشجویان در مواجهه با واژههای ناآشنا دارد یا خیر؟ آیا آنها در صورت برخورد با واژههای مشتق جدید از راهکارتجزیة واژه ٦ استفاده می کنند؟ آیا برخورد بیشتر با واژههای مشتق در متن ها می تواند این آگاهی را به زبانآموزان بدهد که به دسته بندی وندها بپردازند و در درک واژههای نو از آنها استفاده کنند؟ هدف از این پژوهش بررسی این نکته است که فارسی آموزان تا چه میزان می توانند در برخورد با واژههای مشتق ناآشنا، با آگاهی از مهارت تجزیة واژه، به معنای کلمات و نقش آنها پی ببرند.
همانگونه که مطرح شد آنها سه آزمون را بر اساس شیوة تدریس خود برای وندهای انگلیسی طراحی کردند؛ اما در مطالعة حاضر بدون توجه به روش تدریس ، از سؤالات هر سه نوع آزمون به عنوان الگو استفاده شد، زیرا در این 29 on-word مطالعه روشهای مختلف تدریس پسوندها مد نظر نبود.
برای بررسی فرضیة اول این پژوهش ، مبنی بر تأثیر مثبت تدریس مستقیم پسوندها بر درک واژههای مشتق جدید و ارزیابی تفاوت بین دو گروه از آزمون تی مستقل استفاده گردید."