چکیده:
پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی آموزش رفتارهای اجتماعی مطلوب تحصیلی بر اشتیاق و پایستگی تحصیلی دانشآموزان پسر دورة متوسطة دوم انجام گرفت. پژوهش حاضر نیمهآزمایشی با طرح پیشآزمون- پسآزمون با گروه گواه بود. جامعة آماری مطالعه حاضر کلیة دانشآموزان پسر مقطع متوسطة دوم شهر قم در سال تحصیلی 99-1398 به تعداد 12045 نفر بودند. در این پژوهش تعداد 50 دانشآموز با روش نمونهگیری دردسترس انتخاب و با گمارش تصادفی در گروههای آزمایش و گواه گمارده شدند (25 دانشآموز در گروه آزمایش و 25 دانشآموز در گروه گواه). گروه آزمایش مداخلة آموزش رفتارهای اجتماعی مطلوب تحصیلی (محققساخته) را طی دو و نیم ماه در 10 جلسة 90دقیقهای دریافت کردند. پرسشنامههای پژوهش شامل پرسشنامة اشتیاق تحصیلی فردریکز، بلومنفیلد و پاریس (2004)، و پایستگی تحصیلی مارتین و مارش (2008) بود. دادههای پژوهش به شیوة تحلیل کوواریانس تجزیه و تحلیل شد. نتایج نشان داد آموزش رفتارهای اجتماعی مطلوب تحصیلی بر اشتیاق و پایستگی تحصیلی دانشآموزان پسر دورة متوسطة دوم تاثیر معنادار دارد (001/0>P). بدین صورت که این مداخله توانسته به بهبود اشتیاق و پایستگی تحصیلی دانشآموزان منجر شود. بر اساس یافتهها، آموزش رفتارهای اجتماعی مطلوب تحصیلی با بهرهگیری از مفاهیمی مانند تعامل مثبت، مسئولیتپذیری، پیروی از راهنماییهای معلم، ارتباط بینفردی، مهارت حل مسئله، خودکارآمدی تحصیلی و تلاش برای پیشرفت میتواند به عنوان یک آموزش کارآمد برای بهبود اشتیاق و پایستگی تحصیلی دانشآموزان مورد استفاده قرار گیرد.
The present study was conducted with the purpose of investigating the effectiveness of favorable academic social behaviors training on the academic engagement and buoyancy of secondary high school male students. the present study was quasi-experimental with pretest, posttest and control group design. The statistical population of the present study included 12045 secondary high school male students in academic year 2019-20. 50 students were selected through convenient sampling method and they were randomly accommodated into experimental and control groups (25 students in the experimental group and 25 students in the control groups). The experimental group received the ten ninety-minute interventions of favorable academic social behaviors training (researcher-made) during two-and-a-half months. The applied questionnaires in this study included academic engagement questionnaire (Fredericks, Blumenfeld and Paris, 2004) and academic buoyancy (Martin and March, 2008). The data were analyzed through ANCOVA method. results revealed that favorable academic social behaviors training has significant effect on the academic engagement and buoyancy of secondary high school male students (p<0.001) in a way that this intervention succeeded in the improvement of the students’ academic engagement and buoyancy. findings of the present study implied that favorable academic social behaviors training can be used as an efficient training to improve the students’ academic engagement and buoyancy through employing concepts such as positive interaction, accountability, following teacher’s guidance, interpersonal skills, problem-solving communication, academic self-efficacy and attempt to develop.
خلاصه ماشینی:
دانشيار، گروه روان شناسي، دانشکدة روان شناسي و علوم تربيتي، واحد اصفهان )خوراسگان (، دانشگاه آزاد اسلمي، اصفهان ، ايران (تاريخ دريافت : ١٣٩٩/٠٥/٠١؛ تاريخ پذيرش : ١٣٩٩/٠٩/٠٤) چکيده پژوهش حاضر با هدف بررسي اثربخشي آموزش رفتارهاي اجتماعي مطلوب تحصيلي بر اشتياق و پايستگي تحصيلي دانش آموزان پسر دورة متوسطۀ دوم انجام گرفت .
برنامه آموزش رفتارهاي اجتماعي مطلوب مي تواند کيفيت ارتباط نوجوانان را با برطرف ساختن جنبه هاي آسيب پذيري اجتماعي و تحصيلي بهبود بخشد، چنانکه نتايج پژوهش محمدي گرکاني، درتاج و کيامنش (١٣٩٨)، شريعت باقري و نيک پور (١٣٩٧)، علامه و همکاران (١٣٩٧)، رادمنش و سعديپور (١٣٩٦)؛ علامه (١٣٩٥)، مولر و سيهاس ٦ (٢٠١٩)، هافمن و مولر٧ (٢٠١٨)، آور٨ (٢٠١٨)، و شين و کيم ٩ (٢٠١٨) نشان داده است برخورداري از مهارت و رفتار مطلوب اجتماعي سبب بهبود عملکرد تحصيلي، 1.
Dinnebeil عدم انجام پژوهشي مشابه پژوهش حاضر، اين پژوهش درصدد پاسخ به اين سؤال بود که آيا آموزش رفتارهاي اجتماعي مطلوب تحصيلي بر اشتياق و پايستگي تحصيلي دانش آموزان پسر دورة متوسطۀ دوم تأثير معنادار دارد؟ روش شناسي پژوهش طرح پژوهش حاضر از نوع نيمه آزمايشي با پيش آزمون - پس آزمون با گروه گواه بود.
بحث و نتيجه گيري پژوهش حاضر با هدف بررسي اثربخشي آموزش رفتارهاي اجتماعي مطلوب تحصيلي بر اشتياق و پايستگي تحصيلي دانش آموزان پسر دورة متوسطۀ دوم انجام گرفت .
يافتۀ اول پژوهش بيان ميکند آموزش رفتارهاي اجتماعي مطلوب تحصيلي منجر به بهبود معنادار اشتياق تحصيلي دانش آموزان پسر دورة متوسطۀ دوم در مرحلۀ پس آزمون شده بود.