خلاصه ماشینی:
"ولی اگر طرف تجارت غیرمسلمانانی باشند که زیـرپـوشش نظام اسلامی زندگی می کنند, مانند کافرانی که در سایه قدرت پـیامبر بودند و آن حضرت در مواردی از ایشان استفاده نظامی می کرد و یـا اهـل ذمـه و یا دولت کافری که در طول سالها صداقت و امانت آن را در هـمـپیمانی با مسلمانان تجربه شده است و یا سست کردن بنیه های آن به سست کردن نظام اسلامی بینجامد, فروش سلاح به ایـن افـراد اشـکـالـی ندارد و چه بسا ضرورت ما را وادارد بدانان کمک نظامی کنیم.
به تعبیر امام خمینی: (احـکام عقلیه, نه تنها در خور تخصیص نیستند, بلکه هر قانون شرعی که در قـرآن و سـنـت بـیـان شده, اگر عقل نیز با آن موافق باشد, آن حکم تـخصیص بردار نیست از این رو چون آیه: (لاتعاونوا علی الاثم والعدوان) در نـظـر عـقـلی فراگیر و همه جانبه است, هر جا کاری کمک به گناه یا تهیه مقدمات آن باشد در نظر عقل نکوهیده و نامشروع است.
2. روایـات: امـام خـمـیـنـی پـس از اسـتدلال عقلی بر مساله, نگاشته: روایـتـهای وارد شده در موضوع نیز, ارشاد به حکم عقل دارند:روایی,یا نـاروایـی, فـروش سـلاح به دشمن دین, بستگی به مصالح اسلام و مسلمانان دارد و اگر فساد در میان باشد, فروش آن نامشروع است.
افـزون بـر دلیل عقلی که از آن یاد شد, روایت درباره روایی فروش جنگ افـزار به کافر و یا مخالف دین نیست, بلکه این روایت, مانند خبر ابی بـکـر حـضرمی, ویژه وضع و حال و زمان و برهه ای بوده که شیعه از خود حـاکـمیتی نداشته و با فروش سلاح به حاکم, کیان مذهب اهل بیت, به خطر نـمی افتاده است."