مادر برتو - مجله گلستانه ادب و هنر

"تو آنتونیو منفی،درست به خاکستری‌ترین و صیقلی‌ترین شان برخوردی که‌ گریبانت را گرفت و گفت:«او را دیده‌اید؟سر جوخه دانتی اومبرتو را؟اهل‌ گاوی راته؟زنده است؟جواب بدهید!آیا برمی‌گردد؟» از این فکر که آن پیر زن،درست در نقطه‌یی که تو پا بر زمین گذاشته بودی، پیدای‌اش شد و شاید تو را،تو و تنها تو را در بین تمامی سربازان یک ارتش‌ می‌شناخت،به خود لرزیدی و با لکنت زبان گفتی:«خدای من. رنگ‌های هر دو نیز تقریبا خاکستری است،رنگی‌ نزدیک به بی‌رنگی:«غالبا پیر زن‌هایی بودند خاکستری،تکیده و فرتوت از گریه، مثل سنگ از آب رودخانه»سه نشانه سنگ،اشک و خاکستری در قطعه فوق در ارتباط با یکدیگر قرار گرفته‌اند؛ارتباطی که بسیار فراتر از شباهت‌های ظاهری‌ آن‌هاست. اما در یک متن ادبی مثل(مادر برتو) این عناصر داستانی،طوری کنار هم قرار می‌گیرند که علاوه بر ایجاد حس‌ زیبایی،معنایی را نیز تولید می‌کنند."