خلاصه ماشینی:
"شعر ناظم حکمت از شعر خود سخن میگوید دیدگاههای ناظم دربارهء شعر ترجمهء آیدین فرنگی آنچه پیش رو دارید،گزیدهیی است از آخرین دیدگاه ناظم حکمت در مورد شعرهایش که هنگام اقامت در شوروی سابق و در گفتوگویی با بابایف بر زبان آورده.
به نظر من،در این اثر، به لحاظ شکلی،عناصر وزن[ادبیات]خلق و ادبیات دیوانی در بیشترین حد مورد استفاده قرار گرفته.
به وجود میآید،اما همان اندازه که شعر نامیدن آن اشتباه است،پذیرش عکس این مسأله نیز اشتباه است.
در بنیانهای این شیوه،باز هم اوزان شعر خلق و گاه حتی عروض نیز وجود داشت، اما مدعی بودم شعر فقط اینطور نوشته میشود و این،یگانه شکل شعر است.
فکر میکردم اگر آنچه را که میخواهم برای خلق بگویم،در این شکلها بسرایم.
به نظر من،هر دو شکل یاد شده و شکلهای بسیار دیگری نیز لازم است.
هنرمند مجبور است برای اینکه به ترانههایش گوش بدهند،تا پایان عمر- بیهیچ استراحتی-مناسبترین شکلها را جستوجو کند گاه این کنکاشها حاصلی نمیدهد جز،ماهها سردرد و ناراحتی عصبی."