یک داستان از کالوینو: از پدر به پسر ادب و هنر

"و خود را در میان آن‌ها دیده بود که در میان‌ گلهء ماده گاوها به این سو و آن سو می‌دود و گویی دنبال چیزی می‌گردد،اما قلاب سرخی‌ که در گوشتش فرو می‌رفت او را از حرکت و تماس با گله باز می‌داشت. شاید آن ناراحتی به خاطر اطلاع از این واقعیت بود که بچه‌های خود او هرگز نمی‌توانستند آن لباس‌های سفید را برای مراسم نخستین عشاء ربانی داشته‌ باشند. یادش آمد که بچه‌های دیگری که به‌خاطر مراسم عشاء ربانی لباس مرتب‌ پوشیده بودند،روزی که خود او برای شرکت در نخستین مراسم عازم کلیسا بود،نه او بلکه پدرش را که به اندازهء حالای خودش لاغر و دراز و پاره‌پوش بود دست انداخته‌ بودند."