چکیده:
مقاله حاضر به دنبال یافتن سبک های زندگی متفاوتی است که در پوشش زنان در تهران به چشم می خورد. برای این منظور، به توصیف نوع پوشش زنان در محیط های اجتماعی گوناگون و برخی مؤلفه های زندگی آنان، نظیر میزان و درآمد و سرمایه های اقتصادی و فرهنگی، پرداخته شده است. پرسش اصلی ما در این مقاله این است که در جامعه ما چه نوع پوشش هایی وجود دارد و منطق پوشش زنان چیست آیا منطق تمایز، نقش اصلی را در پوشش آنان بازی می کند، یا زنان با نوع پوشش خود بیشتر هدف نمایش هویت خود را دارند و یا لباس از نظر آنان دارای کارکردهای اولیه و مشخصی همچون محافظت، پوشش، عفت و... است؟ برای رسیدن به این هدف با چهل تن از زنان ساکن تهران مصاحبه به عمل آمده و نوع پوشش و وضعیت اجتماعی آنان ترسیم شده است که براین اساس 9 تیپ را از هم متمایز کرده ایم.
خلاصه ماشینی:
"ما در این نوشتار میخواهیم نشان دهیم که زنان در سبک زندگی خود چهنوع پوششی دارند؟آیا پوشش آنان منطق هویتی دارد؟آیا پوشش با هدف ایجاد تمایز صورتمیگیرد،یا صرفا کارکردهای اولیۀ پوشش مدنظر است؟ وششناسی در این مطالعه از روش مصاحبه استفاده شده است.
نکتۀ مهمی که در مورد انتخاب پوشش و لباس این زنان خصوصا در فضای خانه وجود دارد،این است که اینزنان و نیز همانطوری که در ادامه خواهیم گفت،تعداد زیادی از دیگر زنان در انتخاب لباسهای مورد استفادۀخود تابع نظر و سلیقۀ شوهران خود هستند و در موارد متعددی سلیقۀ خود را همان سلیقۀ آنان میدانند و یا دراندک مواردی با نظر خود انتخاب میکنند.
طبیعتا این زنان در فضای خانه و در حضور نامحرم از حجاب اسلامی استفاده نمیکنند وبدون پوشاندن سروگردن در جمع مردان حاضر میشوند،ولی همانطوری که گفتیم معیارهایاخلاقی خاصی که بهمعیارهای دینی جامعۀ ما شباهت دارد برای اغلب این زنان هم ارزشمنداست؛مثلا سعی میکنند از پوشیدن لباسهای بیآستین،خیلی تنگ و کوتاه و لباسهایی کهموجب کالایی شدن بدن آنان در دیدگاه مردان میشود احتراز کنند.
این زنان از تیپها و ترکیب لباسهایی در پوشش خود استفادهمیکنند که هنوز در جامعۀ ایرانی بهمثابۀ مد مطرح نشده است و تازه چند ماه پس از مصرفچنین لباسهایی توسط آنان،این تیپها در بین مردم رایج میشود و این هنگامی است کهمصرفکنندگان تیپ بهاصطلاح اینترنتی بهسراغ تیپهای جدیدتری میروند،بررسیهاییکه در این زمینه انجام شده نشان میدهد که میل بهایجاد تمایز تنها در بین 15/5 درصد زنانشهر تهران دیده شده است(فرجی و حمیدی،1384:160)،که عده کمی از آنان از تیپهایاینترنتی استفاده میکنند."