چکیده:
این گفتار به بررسی بازنمایی جهان اسلام و خاصه ایران در رسانه های غربی می پردازد. مقاله می کوشد ریشه های این بازنمایی را در گفتمان شرق شناسانه بازجوید، گفتمانی که در آن غرب درباره شرق «دانش» تولید کرده و به واسطه آن استیلا و برتری خود بر «دیگر» خود را توجیه و ابقا کرده و مشروعیت بخشیده است. نویسندگان ابتدا به بحث پیرامون ماهیت و کارکرد بازنمایی پرداخته و سپس برخی وجوه و راهبردها در رویکرد رسانه ای غرب به جهان اسلام و ایران را وا می کاوند و برآنند تا پیوند آن ها با کارکردها و صورت بندی های گفتمانی را روشن سازند. مقاله بر ضرورت پرداختن به این مسائل جهت ایجاد فضایی متوازن تر و معقول تر برای گفتگویی ثمربخش میان تمدن ها و ملت ها، تاکید می کند.
خلاصه ماشینی:
"آنچه در اینجا اتفاق میافتد این است که مطلب مورد بحث،در عمل با القا کردن اینکهسوریها در واقع با تجاوز آمریکا به خاک خود مخالفتی نداشتهاند تأثیر مسائل ناخوشایندی راکه در آغاز مطرح کرده بود،خنثی میسازد.
گذشته از ماهیت سراپا مغرضانۀ گزارش،یکی از جملات آن بسیار جالب و تأملبرانگیز است چرا که تقریبا کلمه به کلمه در بسیاری ازگزارشهای خبری دیگر هم تکرار شد: «ایران میگوید غنیسازی اورانیوم را فقط برای تأمین سوخت نیروگاههای هستهای انجاممیدهد،نه،آنگونه که قدرتهای غربی مظنوناند،برای ساخت بمب هستهای»...
این واقعیت که منبع رایانۀ مورد بحث سازمان مجاهدین خلق (MEK) ذکر شده و نیز اینواقعیت که یک بررسی دقیق قضایی،احتمالا جعلی بودن اطلاعات روی آن را ثابت خواهدکرد،دلایلی هستند برای اینکه دولت امریکا هرگز با چنین بررسیای موافقت نکند1».
در واقع نویسندۀ این مطلب درادعاهای خود از اتهامات اسرائیل،اتحادیه اروپا و امریکا نیز پیشی میگیرد: «اسرائیل میگوید جمهوری اسلامی ظرف یک سال به مواد هستهای کافی برای ساختاولین بمب هستهایاش دست خواهد یافت.
به این ترتیب،مانند مطلب مورخ 20 نوامبر 2008 نیویورکتامیز،این خبر یک جانبه است و صرفا تأییدکنندۀموضع دولت امریکا و گفتمان مسلط در کشورهای غربی در خصوص ایران به مثابه تهدیدیبرای صلح و امنیت جهانی: «ظاهرا نمیتوان به ایران اعتماد کرد حتی وقتی ابراز میکند یکی از شهروندان خود راکه برای اسرائیل جاسوسی میکرده،دستگیر کرده است».
L. (2002)Orientalism,London:Longman New York Times(2008)Iran Said to Have Nuclear Fuel forone Weapon."