چکیده:
هدف این مطالعه، بررسی روایی سازه مرکز ارزیابی و توسعه مدیران در شرکت ملی نفت ایران بود. روش پژوهش به لحاظ هدف، کاربردی و از نظر جمعآوری دادهها، توصیفی- تحلیلی بهشمار میرود. نمونه آماری مشتمل بر دادههای حاصل از ارزیابی 1022 مدیر بود که از بانک اطلاعات مدیران به روش تصادفی ساده انتخاب شدند. این دادهها بر اساس روش چندصفتی-چندروشی و تحلیل عاملی تاییدی مورد تحلیل قرار گرفت. نتایج نشان داد میانگین کل همبستگی بین درجهبندیهای مربوط به یک بعد واحد (شایستگی) با روشهای مختلف (0. 32) در مقایسه با میانگین کل همبستگی بین درجهبندیهای ابعاد مختلف در همان روش (0. 60)، کمتر است. بنابراین، هرچند درجهبندی ابعاد از اعتبار همگرایی نسبتا متوسطی برخوردار بود، اعتبار تشخیصی رضایتبخشی نشان نداد. از سوی دیگر نتایج تحلیل عاملی نشان داد، سهم ابعاد (شایستگیها) در توصیف تغییرات درجهبندیهای صورت گرفته بهمراتب بیشتر از سهم روشهای ارزیابی است و بر این اساس میتوان ادعا نمود که روایی تشخیصی بین ابعاد مورد مطالعه، تعیینکنندهترین عامل اصلی درجهبندیهای مرکز ارزیابی میباشد.
The purpose of this study was to examine the construct validity of the Assessment and Development Center for Managers of NIOC. The method of research was applied and the data collection was descriptive – analytical. The statistical sample included which have been selected by simple random sampling (Cochran's sample size formula) 1022 managers from the competent managers’ database of the organization. The data were analyzed based on multitrait-multi method (MTMM) correlation and confirmatory factor analysis (CFA). The results suggested that the mean of correlation between the scores for a single dimension with different methods (exercises) was 0.32, which was lower than the mean total correlation between different dimensional scales in the same exercises, which was .60. Therefore, although the rating of dimensions possessed relatively moderate convergent validity, it did not show satisfactory discriminant validity. On the other hand, the result of factor analysis showed that the share of dimensions (competencies) in describing the change of the rating performed was significantly more than methods and based on that, it can be claimed that discriminant validity among the studied dimensions is the main determinant.
خلاصه ماشینی:
ازآنجایی که این نتایج در اغلب تحقیقات دیگر نیز تکرار شد (١٩٨٩, & ,Bycio, Alvares; ١٩٨٧ Brannick et al; ,Russell ١٩٨٥ ,Hahn)، روایی سازه مراکز ارزیابی با نگاهی انتقادآمیز روبه رو شد، چراکه ابعاد درجه بندی شده در تمرین ها، اغلب در نشان دادن روایی همگرا ناموفق بودند ( ٢٠٠٤ Cahoon, Bowler, & Bowle, 2012; Lance, Lambert, Gewin, Lievens, & Conway).
پیشنهادهای متعددی در مورد چگونگی حل معضل روایی سازه مراکز ارزیابی، ازجمله تصریح جهانی ابعاد و تمرین ها (٢٠٠٨ ,Howard)، استفاده از مدل های مختلف ساختاری (٢٠١١ ,Conway &Lievens ;٢٠٠١ ,Hoffman et al) و هم چنین اندازه گیری کلی و طراحی ویژگی های مراکز ارزیابی ( & ,Arthur,Woehr ;٢٠٠٣ ,Woehr &Arthur ٢٠٠٠ ,Maldegen) مطرح شده است .
بااین حال ، به طورکلی ، این تلاش ها در برطرف کردن مشکل روایی سازه مراکز ارزیابی ناکام مانده است ، به طوری که برخی خواستار طراحی مجدد مراکز ارزیابی برای اندازه گیری تمرین ها به جای سازه ها بوده اند؛ به عبارت دیگر، آن ها خواستار حذف ابعاد از مطالعات مرکز ارزیابی شده و تنها تمرکز بر تمرین ها را پیشنهاد کرده اند ( ,Neidig &Neidig ;٢٠٠٧ ,Kirkley &Jackson, Barney, Stillman, ١٩٨٤).
ضرایب هم بستگی بینُ بعد برنامه ریزی و دیگر ابعادی که با روش های متفاوتی اندازه گیری شده اند، همگی مثبت و کمتر از ٠/٢٣ بود (میانگین = ٠,١٩) همان طور که مشاهده میشود، در رابطه با متغیر برنامه ریزی، شرط سوم کمپبل و فیسک برای برخی خانه ها برقرار نیست .