خلاصه ماشینی:
"دربارهء چگونگی برپایی این نمایشگاه با اعضای گروه و حامیان آنها گفتوگویی انجام دادهایم که میخوانید: بعد از تماس بیتا فیاضی مجسمهساز با مازیار بهاری در دی 77 و ابراز نگرانی از پدیده وارونگی هوا- آنها فکر میکنند برای این معضل کاری کنند و تصمیم میگیرند درارتباط با این موضوع نمایشگاهی بگذارند.
البته در ابتدا مبنای کارم این بود که بچهها را نشان دهم ولی بعد فکر کردم تنها بچهها قربانی آلودگی هوا نیستند بلکه تمام کسانی که زیر سقف آسمان زندگی میکنند مستقیما با این معضل درگیر هستند،ضمن اینکه بچهها به دلیل حساس بودن و در اوج بیتقصیری و بیگناهی بیشترین تأثیر را از این پدیدهء ماشینی میپذیرند؛پس بخشی از کارم را روی بچهها و عمده کارم را روی بزگترها به طورعام متمرکز کردم که آنها را نیز بهصورت سایه و بیهویت نشان دادم به شکلی که انگار وجود آنها از درون آلوده شده است.
وی در ادامه میگوید: «وقتی گروهی با علائق شخصی خودشان گرد آمدند تا این موضوع یعنی مبارزه با آلودگی هوا را در قالب نمایشگاهی نشان دهند طبیعتا صرفنظر از موضوع،ما وظیفه اجتماعی خود میدانیم که از فعالیتهای فرهنگی و هنری در سطح شهر باتوجه به امکانات و مقررات شهرداری حمایت کنیم.
بهروز غریبپور همچنین درباره عدم کمک و حمایت برخی سازمانها و گروهها به این حرکت فرهنگی چنین میگوید: «ما هنر را هنوز یک پدیده روشنفکرانه تلقی میکنیم که مثلا بیشتر به پیامهای کلی و فلسفی توجه دارد و حتی بعضی از هنرمندان دون شأنشان میدانند که به چنین مسائل واقعی توجه کنند."