خلاصه ماشینی:
"مدفون نمیشود و نویسنده اصرار ندارد که حتما دم تجربههای شخصی عالم صغیر آدمهای داستان را به عالم کبیر وصل کند طبعا موفق و دلپذیر و جذاب است(نمونهاش به ترتیب:سفر بزرگ امینه که بهترین داستان مجموعه است و بازی ناتمام و جای دیگر)؛اما هر جا که پیشاندیشی دارد، شخصیتها را نمیشناسد(یا کمتر میشناسد و اغلب از روی کلیشههای مرسوم کار میکند-برای نمونه بزرگ بانوی روح من-و درخت گلابی)طبعا کمتر جذاب و دلپذیر است یا اصلا نیست.
بازی ناتمام عملا با آخرین نگاه راوی از داخل تاکسی فرودگاه به آزاده درخشان به آخر میرسد،همچنان که داستان انار بانو هم با پیدا شدن بلیت انار بانو در جیب راوی داستان به پایان رسیده،همچنان که با سفر اول امیر علی در جایی دیگر داستان به آخر رسیده و..."