چکیده:
تحقیق حاضر با هدف شناسایی ادراک شهروندان از شاخصهای ثبات سیاسی و جابهجایی سیاسی در حکمرانی خوب، براساس مؤلفههای بومی سازمانهای خدمات شهری ایران، صورت گرفت. جامعة آماری همة مراجعهکنندگان سازمانهای دولتی استان خوزستان بودند. روش استفادهشده کیفی و ابزار گردآوری دادهها مصاحبة عمیق بود. با استفاده از نمونهگیری در دسترس، شصتودو مراجعهکننده به چهار سازمان دولتی شهرستانهای مسجدسلیمان، رامهرمز، و بهبهان انتخاب شدند. تجزیه و تحلیل دادهها، براساس تحلیل مضمون/ تم، نشان داد قانونمندی، کیفیت خدمات، نظارت و ارزیابی، پاسخگویی، تعهد و مسئولیتپذیری، و در نهایت تعامل مهمترین شاخصهای ثبات سیاسی در سازمانهای مذکورند. همچنین، جابهجایی و تنوع انتخاب، شایستهسالاری، نظارت مؤثر، چابکسازی ساختار اداری، و شفافیت در انتخاب مدیران به ترتیب مهمترین شاخصهای جابهجایی سیاسی از دیدگاه مصاحبهشوندگان بودند.
The aim of the present study was to understand the citizen perception of political stability and political displacement indicators in good governance based on native components of Iranian urban utility organizations. The research was conducted at governmental service organizations in Masjedsoleyman, Ramhormoz, and Behbahan cities. The statistical population of this research was all of the clients of the government organization of Khuzestan province in Masjedsoleiman, Ramhormoz, and Behbahan cities. The method of research was qualitative and the data collection tool was an in-depth interview. The sampling method was convenience (62 customers of 4 governmental organizations). Data analysis based on thematic analysis showed that lawfulness, quality of service, monitoring and evaluation, responsiveness, commitment and responsibility, and finally interaction were the most important political stability indicators on the organizations. Also, diversity and displacement selection, meritocracy, effectiveness monitoring, making agility of bureaucratic structured, transparency at the manager’s selection were the most important political displacement indicators on the organizations.
خلاصه ماشینی:
بررسیها نشان میدهد عمدة تحقیقات در زمینۀ تأثیر شاخص های حکمرانی خوب بـر رشد و توسعۀ اقتصادی و سیاسی متمرکز است ؛ نظیر رابطۀ ثبات سیاسی و توسعۀ سیاسـی (فیروزآبادی و رادفر ١٣٩١)، تأثیر ثبات سیاسی و کنترل فساد بر سـرمایه گـذاری خـارجی (حسینی و حسینی ١٣٩٦)، اثر بیثباتی سیاسی بـر رشـد اقتصـادی (اصـغرپور و همکـاران ١٣٩٢)، حکمرانی خوب و ارائۀ حکمرانی شایسته (حسـینیتـاش و واثـق ١٣٩٢)، الگـوی حکمرانی خوب (امام جمعه زاده و صفریان ١٣٩٥)، بیثباتی بالای سیاسـی، فسـاد اداری، و کاهش تولید ناخالص داخلی (آیسـن و ویگـا ٢٠١٣؛ اوگـور و داسـکوپتا ٢٠١١)، فسـاد و مشروعیت در وضعیت ثبات شکنندة دولت و رشد اقتصادی (فوسو ٢٠٠١؛ خان و سـاقیب ٢٠١١؛ ادی ٢٠٠١).
در جوامعی کـه فسـاد اداری در لایه های مختلف سازمان های بوروکراتیک دولتی ریشه دوانده است ، در صورتی که جابـه جـایی سیاسی و مدیریتی براساس شایسته سالاری و قانونمندی و گردش منظم نخبگان شایسـته انجـام نشود، میتواند بدنۀ سازمان های دولتی را بیش از پـیش متـورم کنـد و همـین تـورم مـدیریتی ـ بوروکراتیک ، که در قالب ایجاد پست ها و واحـدها غیرضـروری، بـه ویـژه در عصـر اطلاعـات ، صورت می گیرد، میتواند فساد اداری را تشدید و در نهایت ثبات سیاسی نهادها و سـازمان هـای دولتی را شکننده تر کند.
بر همین اساس ، تحقیق حاضر با هدف پر کردن خلأ تحقیقاتی در این زمینـه و پاسـخ بـه ایـن پرسـش تـدوین شـده اسـت کـه شـهروندان از شاخص های ثبات سیاسی و جابه جایی سیاسی در حکمرانی خـوب ، براسـاس مؤلفـه هـای بومی سازمان های خدمات شهری ایران ، چه ادراکی دارند؟ پیشینۀ نظری پژوهش حکمرانی خوب حکمرانی ، در دهۀ ١٩٩٠ میلادی، به واژه ای محوری در علوم اجتماعی تبدیل شد.