چکیده:
هدف این پژوهش، طراحی برنامه درسی دوره کارشناسی ارشد رشته تکنولوژی آموزشی با گرایش آموزش ویژه در ایران میباشد. روش پژوهش توصیفی-تحلیلی و منطبق با روش پژوهش بردی انتخاب شد. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه دانشگاههایی است که در سطح جهانی مجری برگزاری دوره کارشناسی ارشد تکنولوژی آموزشی با گرایش آموزش ویژه می باشند. همچنین کلیهی اساتید و متخصصان رشته های تکنولوژی آموزشی و روان شناسی و آموزش استثنایی دانشگاه علامه طباطبائی ، دانشگاه تهران و سازمان آموزش و پرورش استثنایی ایران در سال 1394 به عنوان جامعه آماری در نظر گرفته شدند. نمونه آماری شامل 8 دانشگاه از میان دانشگاه های معتبر امریکا است که در سطح جهانی مجری برگزاری دوره کارشناسی ارشد تکنولوژی آموزشی با گرایش آموزش ویژه هستند و همچنین 33 نفر از اساتید و متخصصان رشته های تکنولوژی آموزشی و روان شناسی و آموزش استثنایی دانشگاه علامه طباطبائی ، دانشگاه تهران و سازمان آموزش و پرورش استثنایی ایران به صورت هدفمند انتخاب شدند. در این پژوهش از پرسشنامه محقق ساخته به عنوان ابزار اندازهگیری استفاده شد. براساس یافته های بدست آمده که حاصل نظر سنجی از متخصصان و همچنین بررسی برنامه درسی در این زمینه در سطح ملی و بین المللی بود ، برنامه درسی دوره کارشناسی ارشد تکنولوژی آموزشی با گرایش آموزش ویژه تدوین گردید.
خلاصه ماشینی:
نمونه آماری شامل ٨ دانشگاه از میان دانشگاه های معتبر امریکا است که در سطح جهانی مجری برگزاری دورة کارشناسی ارشد تکنولوژی آموزشی با گرایش آموزش ویژه هستند و همچنین ٣٣ نفر از اساتید و متخصصان رشته های تکنولوژی آموزشی و روان شناسی و آموزش کوکان استثنایی دانشگاه علامه طباطبائی، دانشگاه تهران و سازمان آموزش وپرورش استثنایی ایران به صورت هدفمند انتخاب شدند.
com مقدمه پیشرفت های حاصل در زمینه فناوریهای انطباقی ١ این امکان را برای دانش آموزانی که پیش تر نمیتوانستند زنده بمانند و به مدرسه بروند، فراهم کرده است (مارگارت ، ریچارد و تامپکینز، ترجمه شریفی درآمدی، رونقی و صفریزدی، ١٣٩٠).
بنابراین در این خصوص نیاز اساسی به ایجاد رشته ای در سطح کارشناسی ارشد جهت تربیت معلمان توانمند در حوزه تکنولوژی آموزشی و فناوریهای کمکی برای افراد با نیازهای ویژه وجود دارد؛ زیرا که قدرت تکنولوژی باعث فراهم سازی دسترسی دانش آموزان با نیازهای آموزشی ویژه به فرصت های آموزشی و تجربیات زندگی شده و ارتباط با دانش و مردم را برای آنان تسهیل کرده است (فلورین و هگرتی ، ٢٠٠٤، ترجمه زارعی زوارکی و جعفرخانی ، ١٣٩١) و منجر به بهبود زندگی و پیشرفت تحصیلی آن ها میشود.