چکیده:
پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی آموزش مهارتهای زندگی به شیوه گروهی بر مشکلات بین فردی و احساس تنهایی دانشآموزان دختر مقطع متوسطه دوم تبریز انجام شد. پژوهش به روش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون، پیگیری با گروه کنترل انجام گردید. به همین منظور، یک مدرسه از ناحیه دو آموزش و پرورش، به صورت تصادفی ساده انتخاب شد و پرسشنامههای مشکلات بین فردی (IIP-32) و احساس تنهایی اشر، هایمل و رنشاو، در بین دانشآموزان اجرا شد (پیش آزمون). از بین دانشآموزانی که نمره آنان در هر دو پرسشنامه، یک انحراف معیار بالاتر از میانگین بود، نمونههای پژوهش با روش هدفمند، انتخاب شد. آزمودنیها به صورت تصادفی به دو گروه آزمایش و کنترل تقسیم شدند و آزمودنیهای گروه آزمایش به مدت 12 جلسه 90 دقیقهای تحت آموزش مهارتهای زندگی با الگوی دهگانه به شیوه گروهی قرار گرفتند، اما گروه کنترل هیچگونه مداخلهای دریافت نکرد. در آخرین جلسة آموزش، هر دو گروه به پرسشنامهها پاسخ دادند (پس آزمون). یک ماه بعد، آزمودنیهای گروه آزمایش مجدداً پرسشنامهها را تکمیل نمودند (پیگیری). دادهها با استفاده از روش آماری کوواریانس یک متغیری، t همبسته و تحلیل واریانس با اندازهگیری مکرر تحلیل شدند. یافتهها نشان داد که آموزش مهارتهای زندگی بر کاهش مشکلات بین فردی و احساس تنهایی گروه آزمایش اثربخش بود و این کاهش در مرحلة پیگیری یک ماهه نیز پایدار مانده بود. بنابراین، با آموزش مهارتهای زندگی میتوان مشکلات بین فردی و احساس تنهایی دانشآموزان را کاهش داد.
The aim of this study was to investigate the effectiveness of group life skills training on interpersonal problems and loneliness of female high school students in Tabriz. The research was conducted by quasi-experimental method with pretest-posttest design and follow-up with the control group. For this purpose, a school from the two education districts was selected by simple random sampling and the Interpersonal Problems Questionnaire (IIP-32) and Asher, Heimel and Renshaw's Feeling of Loneliness were administered to students (pre-test). Among the students whose scores in both questionnaires were a standard deviation higher than the average, the research samples were selected by purposive method. Subjects were randomly divided into experimental and control groups and subjects in the experimental group were trained in life skills training with a ten-pattern pattern for 12 sessions in a group manner for 12 sessions, but the control group did not receive any intervention. In the last training session, both groups answered the questionnaires (post-test). One month later, the subjects in the experimental group completed the questionnaires again (follow-up). Data were analyzed using one-way covariance and paired t-test. The results showed that life skills training was effective in reducing interpersonal problems and feelings of loneliness in the experimental group (P <0.01) and this reduction remained stable in the one-month follow-up phase.
خلاصه ماشینی:
1- Rosenberg, Baer, Ureno & Villasenor 2- loneliness 3- Hardie & Teeyi 4- Hong, Huang, Lin & Chiu 5- Whitty & Mclaughlin 202 يکي از مهارت هايي که در حال حاضر هر کسي بايد آنها را داشته باشد و هميشه بر تقويت آنها صحه گذارد، مهارت هاي زندگي ١ است .
در مطالعۀ حجت و 1-life skills 2- Botvin & Griffin 3- Pitman 4- Pillai 203 همکاران (١٣٩٥) نتايج نشان داد آموزش گروهي مهارت جرأت ورزي بر عزت نفس و احساس تنهايي دانش آموزان دختر داراي والد معتاد اثربخش بوده است .
در مطالعه گونگ و پائولسون ٦ (٢٠١٧) در بين دانش آموزان نوجوان ، معلوم 1- Loades 2- Abo-Elyzeed, Abd El-Menem & Harfush 3- Kwon, Kupzyk & Benton 4- Engen & Anderson 5- Mu, Hu & Wang 6- Gong & Paulson 204 شد هر اندازه مديريت هيجان در دانش آموزان بيشتر باشد، ارتباط آنان با معلم بهبود يافته و اين امر منجر به افزايش عملکرد تحصيلي و پيشرفت تحصيلي آنان ميشود.
با توجه به موارد مطرح شده ، پژوهش حاضر به دنبال تعيين اثربخشي آموزش مهارت هاي زندگي به شيوه گروهي بر مشکلات بين فردي و احساس تنهايي دانش آموزان دختر مقطع متوسطه دوم شهر تبريز است .
يافته هاي بعدي پژوهش اين بود که آموزش مهارت هاي زندگي به شيوه گروهي بر کاهش مشکلات بين فردي و احساس تنهايي دانش آموزان دختر مقطع متوسطه دوم شهر تبريز در طول زمان پايدار است .
نتايج پژوهش نشان داد که آموزش مهارت هاي زندگي بر کاهش مشکلات بين فردي و احساس تنهايي دانش آموزان دختر مقطع متوسطه دوم شهر تبريز اثربخش است .