چکیده:
هدف اصلی این پژوهش بررسی و مقایسه آراء تربیتی پیاژه و لیپمن با تاکید بر برنامه آموزش فلسفه برای کودکان می باشد. در اواخر دهه 1960 در آمریکا، پرفسور متیو لیپمن، استاد دانشگاه مونتکلیر، برنامه ای با عنوان فلسفه برای کودکان طراحی و ارائه کرد که بر اساس آن، بهترین زمان برای شکل گیری مهارت های تفکر در کودکی و از طریق روش های تامل محور است. این دیدگاه با تاکید بر این فرض که چنانچه ذهن کودک را درگیر مباحث فلسفی کنیم، می توانیم نحوه تفکر او را رشد دهیم در مقابل دیدگاه پیاژه قرار گرفت. پیش فرض اساسی پیاژه این است که استدلال و تعقل کودکان به صورت طبیعی و به موازات بزرگ تر شدن آنها پرورش خواهد یافت. لذا، تلاش جهت سرعت بخشیدن به این فرایند اتلاف وقت خواهد بود و افراد پس از رسیدن به دوره عملیات صوری حدود 12 سالگی می توانند به مسائل انتزاعی بیندیشند. به طورکلی، هر دیدگاه بر ضرورت و محوریت آموزش تفکر و تناسب آموزش ها و برنامه ها با توانایی های کودک تاکید دارند، اما در خصوص زمان آغاز این آموزش ها بین این دو رویکرد اختلاف نظر وجود دارد. بنابراین، هر دو در تلاش اند تا برنامه ها و آموزش هایی متناسب با توانایی های ذهنی و فکری کودکان طراحی و ارائه کنند.
خلاصه ماشینی:
مطالعه تطبيقي آراء تربيتي ژان پياژه و متيو ليپمن با تاکيد بر ١ برنامه آموزش فلسفه براي کودکان اکرم شوشتري ٢، مسعود صفايي مقدم٣، منصور مرعشي 2 تاريخ دريافت : ٩١/٩/١٤ تاريخ پذيرش: ٩٢/٤/٣٠ چکيده هدف اصلي اين پژوهش بررسي و مقايسه آراء تربيتي پياژه و ليپمن با تاکيد بـر برنامـه آمـوزش فلسـفه بـراي کودکان مي باشد.
از نظر پياژه براي آغاز هر آموزشي ابتدا بايد درجه رشد کودکان را سنجيد و سپس متناسب با سطح رشد ذهني و با رعايت آمادگي طبيعي کودکان اقدام به آموزش کـرد، در غيـر ايـن صورت، آموزش ممکن است فشارهاي ناخواسته اي را به کـودک وارد کنـد يـا معلمـان و والـدين ممکـن است کودک را با تجربه هايي مواجه کنند که قادر به جذب آنها نباشد.
٢) تناسب محتواي آموزشي با رشد شناختي کودک: ايـن نظريـه باعـث مي شـود کـه فعاليت هـاي درسي بر اساس مرحله تفکري که دانش آموزان در آن قرار دارند ترتيب داده شـود تـا شـاگردان بـا درک کامل و به نحوي فعال در پيشرفت هاي يادگيري مشارکت کنند.
نظريه ليپمن که آموزش فلسفه بـه کودکـان نـام گرفـت ، بـر ايـن ايـده مبتنـي اسـت کـه کودکان قابليت ها و توانايي هاي استدلال و دانش خود را در يک اجتمـاع مي سـازند.
٢) تناسب مسائل آموزشي با توانايي هاي دانش آموزان: ليپمن نيز مانند پياژه به اين امـر توجـه دارد کـه مجموعه مسائلي که با رشد مهارتهاي مهم شناختي کودکان مرتبط باشد را ارائه دهـد.