چکیده:
هدف اصلی این مطالعه، تبیین و تحلیل انتقادی رویکردهای مربوط به مناسبات فناوری و تربیت و نیز نقد گفتمان حاکم بر سیاستگذاری در نظام تربیتی ایران از منظر این رویکردها میباشد. با این توضیح که یکی از رسالتهای مهم فلاسفه تعلیم و تربیت، تبیین چند و چون مناسبات بین فناوری و نظام تعلیم و تربیت است. در این میان، برخی بر این باورند که باید فناوری را تنها به مثابه ابزاری در خدمت نظام تربیتی در نظر گرفت (رویکرد فلسفه «تربیت فناورانه»). در مقابل، برخی دیگر اذعان دارند که فناوریهای نوین لاجرم نظام تربیتی متناسب با اقتضائات خود را پدید میآورد (رویکرد «فلسفه فناورانه» تربیت). امروزه تاکید بر نقش فقط ابزاری فناوری به گفتمان حاکم بر رویکرد فلاسفه تربیتی به ویژه در ایران تبدیل شده است که نماد حاکمیت این گفتمان را میتوان در تلاشهای مربوط به تدوین اسناد بالادستی برای نظام تعلیم و تربیت ایران ملاحظه نمود. گرچه این اسناد به ویژه سند تحول بنیادین بهطور اساسی وارد مسئله مناسبات دانش و فناوری نشدهاند، اما از محتوای آن چنین استنباط میشود که سند بیشتر با ابتناء بر رویکرد فلسفه «تربیت فناورانه» تدوین شده است و از رویکرد دوم یعنی رویکرد «فلسفه فناورانه» تربیت غفلت کرده است.
خلاصه ماشینی:
امروزه تأکید بر نقش فقط ابزاری فناوری به گفتمان حاکم بر رویکرد فلاسفه تربیتی به ویژه در ایران تبدیل شده است که نماد حاکمیت این گفتمان را می توان در تلاش های مربوط به تدوین اسناد بالادستی برای نظام تعلیم و تربیت ایران ملاحظه نمود.
اما، اینکه کدام تلقی و دیدگاه درباره نسبت میان تفکر و دانش با فناوری باید در کانون سیاستگذاری های تربیتی قرار گیرد، از اهمیت بالایی برخوردار است ؛ زیرا هر دو رویکرد از یک سو، پیامدها و دلالت هایی برای نظام تربیتی در پی خواهند داشت و از سوی دیگر، انتخاب هر یک از این دو دیدگاه به رویکرد خاصی از «فلسفه تعلیم و تربیت » ختم می شود.
همچنین تأکید بر ضرورت بازنگری در اسناد بالادستی نظام تربیتی از منظر مناسبات بین فناوری و دانش و نیز نقد گفتمان حاکم بر سیاستگذاری در نظام تربیتی ایران از منظر رویکردهای فلسفه تعلیم و تربیت از دیگر هدف های تدوین این نوشتار است .
p به عبارت دیگر، در تربیت باید به فناوری و تربیت فناورانه توجه نمود و برای توجیه ضرورت و فواید آن باید دلایل فلسفی موجهی را ارائه کرد؛ چراکه فناوری در این رویکرد تحت تأثیر فلسفه و نگاه فلسفی (نگاه هستی شناسانه و معرفت شناسانه ) به جهان هستی قرار دارد و با توجه به مناسبات نزدیک تر بین تخنه و اپیستمه به نظر می رسد بحث فناوری بیشترین تأثیر را از مقوله معرفت (دانش ) پذیرا باشد.
Technological Philosophy of Education راهی برای آشکارسازی ماهیت و حقیقت پنهان اشیاء است و دو معنی را داراست ؛ ساختن یا تولید اشیا و 1 راهی برای دانستن ٢ (٢٠٠٣ ,Habermas).