چکیده:
Quel type de texte l’écriture du trauma génère-t-elle ? De source psychanalytique, le trauma survient dès lors que le sujet est confronté à une expérience douloureuse vécue individuellement ou collectivement et qui le hante continûment. Ainsi, il vit un déséquilibre psychique dont la principale manifestation est son incapacité à se maîtriser. Partant de ce postulat, l’article vise à montrer que, dans Notre vie dans les forêts de Marie Darrieussecq, le trauma prend forme dans l’environnement familial et social : disparition précoce de géniteurs, découverte inattendue de soeur clonée, attentats, accidents d’avion, prises en otage, canicule. Il met ensuite en lumière que ses effets sur le sujet narrant sont révélateurs d’une hybridité textuelle. L’auteure construit un texte qui se situe entre le témoignage et la dystopie. Il dévoile enfin l’existence d’une poétique scripturale empreinte essentiellement de nombreuses répétitions, d’éléments onomatopéiques et intertextuels, d’abondantes distorsions syntaxiques, signe d’une subversion de la langue.
نگارش تروما چه نوع متنی ایجاد می کند؟ تروما با داشتن ریشه روانکاوانه، هنگام مواجهه فرد با یک تجربه دردناک که به صورت فردی یا جمعی تحمل شده، رخ میدهد و او را به طور مداوم تعقیب میکند. بنابراین فرد نوعی عدم تعادل روانی را تجربه میکند که اصلیترین تجلی ان در عدم توانایی وی در کنترل خود است. با تکیه بر این فرضیه، این مقاله سعی در نشان دادن ان دارد که در رمان زندگی ما در جنگلها اثر ماری داریوسک، تروما در خانواده و محیط اجتماع شکل میگیرد: ناپدید شدن زود هنگام والدین، یافتن غیر منتظره یک خواهر کلون شده، حملات، تصادفات هواپیما، گروگانگیری، موج گرما. سپس مقاله روشن میکند که تاثیرات تروما بر روی سوژه روایتگر مشخص کننده نوعی ترکیب متنی است. نویسنده متنی را میسازد که در میانه گزارش مستند و ویران-شهر قرار میگیرد. مقاله سرانجام، وجود بوطیقایی مقدس را اشکار میکند که به خصوص با تکرارهای متعدد، عناصر انوماتويیک و بینامتنی، و نیز تحریفهای فراوان نحوی، نشانگر واژگونی زبان هستند.