خلاصه ماشینی:
نگاهی انتقادی به رویکرد فیضمحور در فلسفه اسلامی وپیامدهای آن در تعلیم و تربیت.
نگاهی انتقادی به رویکرد فیضمحور در فلسفه اسلامی و پیامدهای آن درتعلیم و تربیت{o1o} خسرو باقری{o2o}-محمد زهیر باقری{o3o} تاریخ دریافت:90/4/1 تاریخ پذیرش:90/5/29 چکیده {IBدر این تحقیق،به زمینههای تاریخی رویکرد تشکیکی و فیضمحور در فلسفه نوافلاطونی و بهویژه آثار افلوطین توجه شده وتأثیر آن بر فلسفه صدر المتالهین تحلیل گردیده و از موضعی انتقادی مورد بحث قرار گرفته است.
از یک سو،نمیتوان رویکردتشکیکی را ابداع صدر المتالهین دانست و ازاینرو،انتقادهای وارد بر فلوطین بر او نیز وارد است.
از سوی دیگر،نمیتوانگفت که صدر المتالهین در این دیدگاه تنها به تکرار پرداخته و خود بر آن چیزی نیفزوده است.
استلزام رویکرد تشکیکی درقلمرو هستی و شناخت را میتوان در هدفها و مراحل تعلیم و تربیت پیجویی کرد.
با نظر به هدفهای میانی و نیز مراحل تعلیم و تربیت،مدارج تشکیکی از حس به خیال و عقل تا احد،ایجاب میکند که مشاهدات حسی و فعالیتهای خیالی به سطح انتزاعی عقلی و درک کلیات ختم شود.
دلالت این دیدگاه درتعلیم و تربیت آن است که رابطهای متوالی میان مواد درسی قائل شویم و این دلالتی است که توسط دیدگاه توازیگرا موردچالش قرار میگیرد.
در این پژوهش پیشنهاد شده است که راهی میانه بین توالیگرایی و توازیگرایی اتخاذ شود که میتوانآن را توازیگرایی ناهمزمان نامید.
IB} واژههای کلیدی: {VKرویکرد تشکیکی و فیضمحور،نوافلاطونی،افوطین،صدر المتالهین،تعلیم و تربیتVK} {o(1).
این مقاله برگرفته از پژوهشی است که با حمایت معاونت پژوهشی دانشگاه تهران انجام شده است.
استاد دانشگاه تهرن، ri.
دانشجوی دکتری فلسفه دانشگاه وینo}