چکیده:
نمود دستوری یکی از مقوله¬های مطرح در کنار زمان در عبارت¬های فعلی فارسی است که تاکنون آموزش آن به فارسی¬آموزان خارجی چندان مورد توجه نبوده است. این تحقیق به تأثیر یادگیری نمود فارسی بر اساس دو روش ساختاری و ارتباطی پرداخته است. از بین فارسی¬آموزان غیرایرانی سطح میانی، آزمودنیها به دو گروه چهلنفره تقسیم شدند. هر دو گروه در پیش¬آزمون نمود شرکت کردند تا از نظر توانایی در استفاده از نمود فارسی همگن شوند. به آزمودنی¬های گروه ساختاری، نمود دستوری بر اساس روش ساختاری آموزش داده شد. گروه ارتباطی نیز با توجه به طرح درسهای ارتباطی که تهیه و تدوین شده بود، نمود را فراگرفتند. نتایج پس¬آزمون هر گروه در مقایسه با پیشآزمون و نیز در مقایسه با یکدیگر با استفاده از آزمون تی نشان میدهد گروه ارتباطی بهطرز معناداری در درک نمود پیشرفت کرده است. در مقابل، تفاوت آماری معناداری بین پیش¬آزمون و پسآزمون گروه ساختاری ملاحظه نشده است. همچنین از نظر آماری، عملکرد گروه ارتباطی در پسآزمون بهطرز معناداری بهتر از عملکرد گروه ساختاری بوده است. نتایج این تحقیق تجربی گویای آن است که روش درسی ارتباطی، روش کارآمدی است و بهکارگیری آن به ارتقای آموزش دستور زبان فارسی به غیرفارسی¬زبانان یاری می¬رساند.
خلاصه ماشینی:
"بر اساس این ، هدف پژوهش حاضر، پاسخ به این سؤال است : آیا برای آموزش نمود دستوری زبان فارسی ، بین دو روش ساختاری و ارتباطی تفاوتی وجود دارد؟ ٢.
بنابراین بر اساس رویکرد ارتباطی زبان، طرح درسهایی برای آموزش نمود فارسی در این پژوهش تهیه می شود تا تأثیر آن بر درک و کاربرد درست و بجا در موقعیت های ارتباطی توسط فارسی آموزان خارجی سنجیده شود.
سپس برای تعیین همگونی آزمودنی های گروه ساختاری و ارتباطی در پیش آزمون نمود دستوری، میانگین عملکرد گروهها با آزمون تی مستقل تحلیل شد و آمار توصیفی هر دو گروه نیز در پیش آزمون نمود دستوری مورد بررسی قرار گرفت .
پس از اطمینان از همگونی دو گروه در پیش آزمون ها، بقیة دادهها به این شرح تحلیل شد: آزمون تی مستقل برای مقایسة میانگین پس آزمون نمود دستوری گروه ساختاری و گروه ارتباطی به صورت مجزا به کار رفت تا پس از آموزش به روش ساختاری و ارتباطی ، اختلاف معنادار بین دو گروه مشخص شود.
از آزمون تی مستقل برای مقایسة میانگین های دو گروه ساختاری و ارتباطی در پس آزمون نمود استفاده کردهایم تا نشان دهیم آیا پس از آموزش نمود فارسی به روش ساختاری و ارتباطی ، اختلاف معناداری بین میانگین پس آزمون دو گروه به وجود آمده است .
بر اساس این نتایج ، بین میانگین های گروه ساختاری در پیش آزمون و پس آزمون نمود اختلاف معناداری وجود ندارد؛ به این معنا که گروه ساختاری پس از آموزش نمود فارسی به روش ساختاری، پیشرفت چشمگیری نداشته است ."