چکیده:
هدف این تحقیق بررسی تاثیر کاربست دو فعالیت تاملی نگارش رواﯾﺖ مبتنی بر تجربه شخصی و یادداﺷﺖ روزانه ﺗﺄملی به انگلیسی بر افزایش توانایی تفکر نقادانه دبیران ضمن خدمت زبان انگلیسی ﺒﻪﻋنوان زبان خارجی در ایران است. 60 نفر (36 زن و 24 مرد) دبیر زبان انگلیسی که به عنوان نمونه دردسترس در این آزمایش شرکت کردند به طور تصادفی به دو گروه آزمایشی مساوی و مستقل «روایت مبتنی بر تجربه شخصی» و «یادداشت روزانه ﺗﺄملی» تقسیمﺷدند. ابتدا، آزمودﻨﻲﻫا توسط آزمون اندازهﮔیری تفکر انتقادی واتسن-گلیزر-فرم الف (Watson & Glaser، 1980) مورد ارزیابی قرار گرفتند. مقاﻴﺴﮥ نمرات پیش آزمون ازطریق آزمون t مستقل نشان داد که بین توانایی تفکر نقادانه دو گروه تفاوت ﻤﻌﻧاداری درابتدای تحقیق وجود نداشت. سپس، ﭘنج داستان کوتاه شامل «داستان یک ساعت» (Chopin، 1894)، «آخرین برگ» (O. Henry، 1907)، «اعترافات یک گالومانیاک» (Colby، 1941)، «راه مردان مرده» (Achebe، 1953)، و «ﭘروانهﻫا» (Grace، 1987) به آزمودﻨﻲ هاداده ﺷد. آزمودﻨﻲﻫای گروه روایت مبتنی بر تجربه شخصی رواﯾﺖﻫایی ﺷﺧﺻﯽ براساس مضمامین داستانﻫا نوشتند، ولی آزمودﻨﻲﻫای گروه یادداشت روزانه ﺗﺄملی ﺗﺄملاﺕﺷان درباب همان داستانﻫا را تقریر کردند. ﺳﭘس، آزمودﻨﻲﻫا دوباره به پرسشناﻤﺔ تفکر انتقادی پاسخ دادند. مقاﻴﺴﮥ نمرات پس آزمون با استفاده از آزمون t مستقل آشکار ساخت که توانایی استنباط و استنتاج گروه روایت ﻤﺒﺘﻨﯽبر تجربه شخصی ﭘﯿشرفت معناداری نمود. لازم ﺒﻪ ذکر است که بین نمرات پس آزمون در زیرمجموﻋﻪهای شناسایی مفروضات، تعبیر و تفسیر، و ارزشیابی دلاﯾل از لحاظ آماری تفاوت معناداری دیده نشد.