چکیده:
قرآن مجموعهای منسجم از پیامهای مربوط به هم است که به صورت سوره به سوره یا مجموعه ای از چند آیه تجلی یافته اند. ترجمۀ تفسیری و توضیحی از قرآن نیز باید نمایش دهندۀ مواجه شود و پیام های آیه ها را زیر چتر پیامی « کلّی منسجم » ها باشد تا خواننده با « ربط » این عام تر دریابد.همچنین، با توجه به فشردگی مباحث و مثال های قرآن، آوردن برخی نکته های تاریخی یا عقیدتی یا مربوط به شأن نزول، برای اندکی آیه ها لازم می آید که برای آن، در ترجمۀ تفسیری می توان از امکان پاورقی زدن استفاده کرد تا هم ترجمه طولانی نشود و هم معنا نقص تلاش کرده ایم که هم ربط آیه ها را با کمک تفاسیر، به ویژه « ترجمۀ خواندنی قرآن » نیابد. در المیزان، نشان دهیم و هم نکته های ضروری و مفید را در پاورقی بیاوریم.
متن اصلی، ترجمه باید لحن های متناسب به خود بگیرد و « لحن » از سوی دیگر، هم شانه با تغییر ادب مقام در آن رعایت شود، به ویژه اینکه ساختارهای عربی و فارسی برای رساندن ادب مقام، تفاوت هایی با هم دارند. در کنار تلاش برای رعایت این مهم، بر آن بوده ایم که به کمک ترجمۀ قرآن به قرآن، از تضادهای ظاهریِ معدودی از آی هها گذر کنیم و معارف یکپارچۀ مندرج در قرآن را
یکپارچه منتقل سازیم. ویژگی دیگر ترجمۀ ما به معرض گذاشتن آن برای نقد و نظر و پیشنهاد است؛ به طوری که از گروه های مختلف اجتماعی می خواهیم که دربارۀ بندبند ترجمه، در جایگاه خوانندۀ نوعی آن، نظر بدهند تا با جمع آوری مستمر دیدگاه های تخصصی و عمومی بتوانیم بهبود مستمر را در کیفیت بخشی ترجمه در پیش بگیریم.
ویژگی آخر این ترجمه، یعنی سجع آوری و آهنگین ساختنِ اندکی از آیه ها، جایگاهی فرعی در نظر ما دارد و فقط به شرط تحقق ویژگی های مهمِ دیگر، به آن پرداخته ایم. امید است که به لطف هموارۀ پروردگار نتیجۀ نهایی را در نیمۀ دوم سال ۱۳۹۴ تقدیم جامعۀ اسلامی ایرانی مان کنیم.