چکیده:
تحلیل ساختاری نقش عاملهای شخصیت در پیشرفت تحصیلی در دوره استرسزای انتقال به دانشگاه، با تمرکز بر راهبردهای مقابلهای و یادگیری دانشجویی در دانشگاه بهعنوان میانجی در زنجیرهای از حوادث مفروض شده است. پژوهش حاضر، توصیفی از نوع همبستگی و جامعه آماری شامل دانشجویان ورودی جدید دانشگاه شهید باهنر کرمان بود. با روش نمونهگیری خوشهای چندمرحلهای، تعداد 273 نفر انتخاب شدند. ابزار شامل مقیاسهای پنج عامل شخصیت BFI (گلدبرگ، 1999)، مهارت مقابلهای COPE (کارور، شییر و وینتراب، 1989) و اثربخشی یادگیری دانشجویی CLEI (کیم، نیوتن، دونی و بنتون، 2010) بودند. تحلیل دادهها به روش حداقل مربعات جزئی که شامل: مدلهای اندازهگیری (آلفا کرونباخ، پایایی مرکب، روایی همگرا و واگرا) و مدل ساختاری (معناداری مسیر و ضریب تعیین، شاخص پیشبینی مدل و نیکوی برازش) انجام شد. یافتهها نشان داد وظیفهگرایی و گشودگی در تجربه با مقابله فعال اثر مستقیم و مثبت دارد؛ اما با عقبنشینی رفتاری اثر مستقیم و منفی دارد. همچنین ارتباط وظیفهگرایی و گشودگی در تجربه با سازماندهی مطالعه، پیشرفت تحصیلی بهواسطه میانجیگری مقابله فعال اثر غیرمستقیم و مثبت وجود دارد؛ اما با استرس بهواسطه میانجیگری عقبنشینی رفتاری اثر غیرمستقیم و منفی دارد. بین رواننژندگرایی با راهبرد مقابلهای اثر معنیداری وجود ندارد. در نهایت اینطور نتیجه گرفته شد که همافزایی راهبردهای مقابلهای و عوامل یادگیری دانشجوی (سازماندهی مطالعه، استرس و فشار زمانی) با تمرکز بر صفات شخصیتی دانشجویان منجر به پیشرفت تحصیلی میشود. با توسعه برنامهریزیهای آموزشی در جهت پرورش الگوی تربیتی مطلوب اقدام شود. درنتیجه هدایت ذخایر نیروی انسانی در مسیر صحیح، پیامدهای آموزشی و پرورشی مثبتی را به دنبال خواهد داشت.
خلاصه ماشینی:
همچنين ارتباط وظيفه گرايي و گشودگي در تجربه با سازمان دهي مطالعه ، پيشرفت تحصيلي به واسطه ميانجي گري مقابله فعال اثر غيرمستقيم و مثبت وجود دارد؛ اما با استرس به واسطه ميانجي گري عقب نشيني رفتاري اثر غيرمستقيم و منفي دارد.
پژوهش حاضر، دربارة ارتباط بين شخصيت و پيشرفت تحصيلي هنگام رويارويي با شرايط استرس زاي تحصيلي است ؛ بنابراين مدل يابي معادلات ساختاري پژوهش حاضر به تبيين تاثير بين عامل هاي شخصيت (وظيفه گرايي، گشودگي در تجربه و روان نژندگرايي )، راهبردهاي مقابله (مقابله فعال و عقب نشيني رفتاري)، اثربخشي يادگيري دانشجويي (سازمان دهي مطالعه و استرس و فشار زماني) و پيشرفت تحصيلي در دوره استرس زاي انتقال به دانشگاه ميپردازد.
مدل مفهومي پژوهش بر اساس آنچه در شکل ١ ذکر شده است پژوهش حاضر باهدف بررسي اين سؤالات انجام شد که سه عامل بزرگ شخصيت چگونه مي توانند دو راهبرد مقابله فعال و عقب نشيني رفتاري را پيش بيني نمايند؟ همچنين دو راهبرد مقابله فعال و عقب نشيني رفتاري چگونه مي توانند دو عامل سازمان دهي مطالعه و استرس و فشار زماني را پيش بيني نمايند؟ و درنهايت سه عامل بزرگ شخصيت چگونه مي توانند با ميانجيگري دو راهبرد مقابله اي و دو عامل اثربخشي يادگيري دانشجويي، پيشرفت تحصيلي را پيش بيني نمايند؟ روش پژوهش حاضر بر اساس هدف کاربردي و از نظر شيوة گردآوري داده ها، توصيفي – هم بستگي است که با استفاده از مدل يابي معادلات ساختاري با روش حداقل مربعات جزيي (PLS)١ انجام شد.