چکیده:
هدف اصلی این پژوهش، بررسی رابطه برنامه درسی زبانآموزی با مؤلفههای هوش اجتماعی دانشآموزان ابتدایی شهر، شهرکرد بود. پژوهش حاضر ازنظر نوع تحقیق، ترکیبی به هم تنیده است. بهمنظور گردآوری دادهها از مقیاس محققساخته استفاده شد، روایی پرسشنامه از طریق نظرات متخصصان و کارشناسان، بررسی و پایایی پرسشنامه با استفاده از نرمافزار PLS و روش پایایی مرکب 85/0 و مقدار روایی همگرا 83/0 برآورد گردید. جامعه آماری در بخش کمی، مشتمل بر 13682 نفر دانشآموز دختر و پسر دوره ابتدایی شهر شهرکرد است. با استفاده از جدول نمونهگیری مورگان 375 نفر با روش نمونهگیری تصادفی خوشهای بهعنوان نمونه آماری انتخاب شدند. بخش کیفی به روش پدیدارشناسی، با حضور 40 مشارکتکننده از میان معلمان به روش نمونهگیری هدفمند و با انجام مصاحبههای نیمه ساختاریافته برای گردآوری دادهها استفاده شد. عمدهترین نتایج پژوهش در بخش کمی نشان داد بین برنامه درسی زبانآموزی و مؤلفههای هوش اجتماعی دانشآموزان ارتباط معناداری وجود دارد. همچنین نتایج بخش کیفی حاکی از آن بود که ازنظر معلمان بالاترین اولویت اثر مربوط به «برنامه درسی زبانآموزی باعث افزایش مهارتهای خودآگاهی، دوستیابی و تصمیمگیری میشود».
The main purpose of this study was to investigate the relationship between language learning curriculum and elementary components of social intelligence in elementary school students in Shahrekord.The present study is interdisciplinary in terms of research type. A researcher-made scale was used to collect data. The validity of the questionnaire was evaluated through experts 'and experts' opinions, and the reliability of the questionnaire was estimated using PLS software and composite reliability method of 0.85 and convergent validity was 0.83. The statistical population in the quantitative section consists of 13682 elementary school students in Shahrekord. Using a Morgan sampling table, 375 people were selected through cluster random sampling as a statistical sample. The qualitative part of the phenomenology method was used by 40 contributors among teachers through targeted sampling and semi-structured interviews for data collection. The main results of the research in the quantitative part showed that there is a significant relationship between linguistic curriculum and social intelligence components of students. Also, the results of the qualitative section indicated that, according to teachers, the highest priority of the effect of "linguistic curriculum enhances the skills of dating, decision making and self-awareness.
خلاصه ماشینی:
فصلنامه روان شناسي تربيتي Quarterly of Educatinal Psychology دانشگاه علامه طباطبائي Allameh Tabataba’i University سال پانزدهم ، شماره پنجاه و سه ، پاييز ٩٨، ص ١٠٩ تا ١٣٩ Vol. 15, No. 53, Fall 2019 بررسي رابطه برنامه درسي زبان آموزي با مؤلفه هاي هوش اجتماعي دانش آموزان ابتدايي عليرضا عصاره ١، بهرام صالح صدق پور٢، احمدعربي 3 تاريخ وصول : ١٣٩٨/٠٢/١٠ تاريخ پذيرش : ١٣٩٨/٠٥/٠١ چکيده هدف اصلي اين پژوهش ، بررسي رابطه برنامه درسي زبان آموزي با مؤلفه هاي هوش اجتماعي دانش آموزان ابتدايي شهر، شهرکرد بود.
عمده ترين نتايج پژوهش در بخش کمي نشان داد بين برنامه درسي زبان آموزي و مؤلفه هاي هوش اجتماعي دانش آموزان ارتباط معناداري وجود دارد.
com ١١٠ فصلنامه روان شناسي تربيتي شماره پنجاه وسوم ، سال پانزدهم ، پاييز ٩٨ مقدمه زندگي اجتماعي انسان ها براي رسيدن به اهدافي است که تحقق آن به صورت فردي مشکل و يا غيرممکن است و مستلزم توانايي برقراري ارتباط با ديگران است و نيز عدم پايبندي شهروندان و عمل نکردن به هنجارهاي اجتماعي باعث بروز عادات و رفتارهاي نامناسب ميشود اين رفتارها منجر به معضلات اجتماعي بزرگ تري خواهد شد که نتايج زيربنايي را براي کل جامعه در پي خواهد داشت (بن ديانا١ و همکاران ، ٢٠١٨)؛ بنابراين هوش اجتماعي يکي از مؤلفه هايي است که ميتواند در روابط بين دانش آموزان با جامعه و محيط زندگي نقش مهمي ايفا کند.
اين پژوهش در راستاي اين هدف و به منظور بررسي فرضيه اصلي که بين برنامه درسي زبان آموزي و مؤلفه هاي هوش اجتماعي دانش آموزان ابتدايي رابطه وجود دارد.