خلاصه ماشینی:
در این مقاله همچنین به نتایج ویافتههای برخی مطالعات و تحقیقاتانجامشده در مورد محتوا و نحوهبرخورد رسانههای غربی با فرهنگها وتمدنهای دیگر و نیز رفتار و رژیمگفتاری مطبوعات ملی در قبال منازعاتو مسائل داخلی و خارجی اشارهمیشود.
این مقاله در واقع ادعانامهای استعلیه شیوههای سنتی و فعلیروزنامهنگاری در سطح بین المللی،زیرامعتقد است که با این شیوهها نمیتوان ازدروازۀ گفتوگوی تمدنها عبور کرد وعصر پستمدرن و جامعه اطلاعاتی که برهویتها موزائکی و خرده گفتمانهایحقیقت،متکی است،این شیوه رابرنمیتابد.
او معتقد است که در«جریان گفتوگوی ارتباطی(تفاهمی)،تمامی فشارهای وارد بر ارتباط بهطورموقت به خاطر رسیدن به همراهی وتوافق،کنار گذاشته میشوند و تمامیافراد دخیل در گفتمان در جستوجویهدفی مشخص یعنی تصمیم مشترک برایرسیدن به بحث بهتری هستند نه این کهصرفا در فکر نتیجه و حال و هوایتصادفی مشارکتشان باشند.
»24 طبوعاتی ایران و گفتوگوی درونتمدنی همچنانکه در بخش آغازین این مقالهاشاره شد،پیشنهاد رئیس جمهوریاسلامی ایران مبنی بر نمگذاری سال2001 میلادی به عنوان«سال گفتوگویتمدنها»با پذیرش سازمان ملل متحد واستقلال کشورهای مختلف جهان،مسئولیت و رسالت سنگینی را متوجهنخبگان،دولتمردان و نیز رسانههای ایرانکرده است.
تحلیل محتوای 20 روزنامۀ سراسریدر سال 1379 نشان داد که بعضی ازروزنامهها تا 50 درصد موضوعهایسرمقالههای خود را به«منازعات و *رسانهها در عرصه سیاست،بهجای الگوی ابزاری که معطوف بهکسب قدرت با توسل به شیوههای سلطه و فریب و به زبان منافععامه است باید از الگوی ارتباطی و تفاهمی که معطوف به توافق،اجماع و فارغ از شائبه قدرتطلبی است استفاده کنند.
s. U eht ni detnirp,"ycamitigeL laciloP fo yb detidE,tsaE elddiM eht dna aideM dooW neerG:nodnoL,rupilamaK ahaY .