خلاصه ماشینی:
"آیا رسانههای خبری، سازندگان این پلها همهء توان خود را برای عبور روانتر نظامیان به کار گرفتهاند؟آیا آنها «رویدادهای واقعی»را مخابره میکنند؟ سانسور و اعمال محدودیت خبرگزاریهای رویتر،یونایتدپرس، آسوشیتدپرس و فرانسپرس بیشترین سهم پوشش خبری را در جنگ خلیج فارس به خود اختصاص دادند.
گزارشهای خط مقدم را عدهای محدود به یک گروه تلویزیونی،یک گزارشگر رادیویی و دو روزنامهنگار و یک عکاس عرضه خواهند کرد که وزارت دفاع این عده را گروه پاسخ وسایل ارتباط جمعی میخواند»2 به دنبال این گزارش رادیویی،خبرگزاری انگلیسی رویتر با صدور بیانیهای خطاب به مشترکین خود اعلام کرد: «خبرنگاران و عکاسان رویتر که بحران خلیج(فارس)را از عربستان و مناطق همجوار پوشش میدهند،در معرض سانسور جنگی مقامات نظامی آمریکا،انگلیس و سایر مقامات هستند.
بازندهء نهایی روزنامهنگاران خواهند بود،چون آنها هرقدر هم مطیع و فرمانبردار باشند،فرماندهان نظامی همیشه گناه شکستهایشان را به گردن رسانههای گروهی میاندازند و مردم عادی در انگلیس و آمریکا هم هرگاه که جنگ زمینی آغاز شود و تعداد تلفات نیروهای متحدین رو به افزایش بگذارد،لبهء تیز انتقادشان را متوجه روزنامهنگاران و خبرنگاران رادیو تلویزیونها،خواهند کرد که: شما که آنجا بودید و میدیدید،چرا بیچونوچرا مقررات و محدودیتهای نظامی را پذیرفتید و تمام حقایق را به ما نرساندید»5 سانسور اخبار خلیج فارس غیرقابل انکار است.
این شبکهء تلویزیونی دارای 0071 کارمند در (به تصویر صفحه مراجعه شود) 9 دفتر خود در آمریکا و 61 دفتر در آن سوی دریاهاست»01 این تأثیرگذاری هنگامی بیشتر میشود که بدانیم اکثر روزنامهنگاران ترجیح میدهند به جای حضور در صحنهء رویداد در برابر برنامهها پخش مستقیم «سی."